Heidegger’s Metahistory of Philosophy: Amor Fati, Being and Truth

شهرت و نفوذ مارتین هایدگر، بیشتر بر اساس اولین اثر او، هستی و زمان است. این که این قرار بود نیمه اول یک پروژه دو جلدی بزرگتر باشد که نیمه دوم آن هرگز تکمیل نشد، به خوبی شناخته شده است. این که نوشته‌های بعدی هایدگر به نوعی تحولات مستمر آن پروژه بوده است، به طور کلی پذیرفته می‌شود، اگرچه در مورد شیوه‌ای که آثار بعدی او در ارتباط با هستی و زمان قرار می‌گیرند، اختلاف نظر قابل‌توجهی وجود دارد. محققان هایدگر در مورد این مسئله به شدت اختلاف نظر دارند. برخی معتقدند که شکاف مضمونی شدیدی در اندیشه هایدگر وجود دارد، به طوری که آثار متأخر، مضامین قبلی را یا رد می کنند یا در بهترین حالت، آن را رها می کنند. برخی دیگر معتقدند که حتی صحبت از تغییر یا «واژگونی» در تفکر هایدگر اشتباه است و در نتیجه استدلال می‌کنند که تفکر او به طور کامل توسعه می‌یابد. در نهایت، کسانی هستند که به تغییر در تأکید و مضامین در آثار او اعتراف می‌کنند، اما یک اصل مکمل را معرفی می‌کنند - گفته می‌شود که این تغییر بیانگر توسعه منطقی تفکر او است. اغلب این گروه ها شبیه اردوگاه های مسلح هستند.

Martin Heidegger's fame and influence are based, for the most part, on his first work, Being and Time. That this was to have been the first half of a larger two-volume project, the second half of which was never completed, is well known. That Heidegger's subsequent writings have been continuous developments of that project, in some sense, is generally acknowledged, although there is considerable disagreement concerning the manner in which his later works stand related to Being and Time. Heidegger scholars are deeply divided over that question. Some maintain that there is a sharp thematic cleavage in Heidegger's thought, so that the later works either refute or, at best, abandon the earlier themes. Others maintain that even to speak of a shift or a "reversal" in Heidegger's thinking is mistaken and argue, in conse­ quence, that his thinking develops entirely consistently. Lastly, there are those who admit a shift in emphasis and themes in his works but introduce a principle of complementarity - the shift is said to repre­ sent a logical development of his thi.nking. Too often the groups re­ semble armed camps.