Heidegger: Through Phenomenology to Thought

پدر ریچاردسون عزیز: با کمی تردید سعی می کنم به دو سؤال اصلی که در نامه مارس 1، 1962 مطرح کردید پاسخ دهم. اولین بار به انگیزه اولیه ای که تعیین کننده مسیر فکر من بود اشاره می کند. l دیگری به دنبال اطلاعاتی در مورد \"معکوس\" بسیار مورد بحث [در توسعه من] است. من در پاسخ‌هایم تردید می‌کنم، زیرا آنها لزوماً نشانه‌ای بیش نیستند. درس تجربه طولانی من را به این حدس می‌رساند که چنین نشانه‌هایی به‌عنوان مسیری برای تأمل مستقل در مورد موضوعی که هر یک باید برای خود طی کند، تلقی نخواهد شد. [درعوض] چنان جلب توجه می‌کنند که گویی عقیده‌ای هستند که من ابراز کرده‌ام، و به این ترتیب تبلیغ خواهند شد. هر تلاشی برای نزدیک‌تر کردن آنچه تصور می‌شود به شیوه‌های (دوباره) بازنمایی غالب، باید آنچه را که باید اندیشید با آن (باز) ارائه‌ها یکسان کند و در نتیجه ناگزیر موضوع را تغییر شکل دهد. 2 این مقدمه مرثیه مردی نیست که اشتباه فهمیده شود. این بیشتر به رسمیت شناختن یک مشکل تقریباً غیرقابل حل در درک خود است. اولین سؤال در نامه شما چنین است: «چگونه می‌توانیم اولین تجربه شما را از سؤال هستی در 1 به درستی درک کنیم [یادداشت مترجم. با توجه به ترجمه دنکن، به زیر، ص 16، یادداشت 43 مراجعه کنید.] I [یادداشت مترجم. برای ترجمه VorsteUung با \"(باز)ارائه\" به زیر مراجعه کنید، ص 108، یادداشت 5. ] VORWORT Sehr geehrter Herr P.

Dear Father Richardson: It is with some hesitation that I attempt to answer the two principal questions you posed in your letter of March I, 1962. The first touches on the initial impetus that determined the way my thought would gO. l The other looks for information about the much discussed "reversal" [in my development]. I hesitate with my answers, for they are necessarily no more than indications [of much more to be said]. The lesson of long experience leads me to surmise that such indications will not be taken as directions for the road of independent reflection on the matter pointed out which each must travel for himself. [Instead they] will gain notice as though they were an opinion I had ex­ pressed, and will be propagated as such. Every effort to bring what has been thought closer to prevailing modes of (re)presen­ tation must assimilate what-is-to-be-thought to those (re)presen­ tations and thereby inevitably deform the matter. 2 This preamble is not the lament of a man misunderstood; it is rather the recognition of an almost insurmountable difficulty in making oneself understood. The first question in your letter reads: "How are we properly to understand your first experience of the Being-question in 1 [Translator's note. With regard to the translati~ of Denken, see below, p. 16, note 43. ] I [Translator's note. For the translation of VorsteUung by "(re)presentation," see below, p. 108, note 5. ] VORWORT Sehr geehrter Herr P.