Heidegger and Plato: Toward Dialogue

ویرایش: [1 ed.] 
نویسندگان: Catalin Partenie. Tom Rockmore  
سری: Topics in Historical Philosophy 
ISBN (شابک) : 0810122332 
ناشر: Northwestern University Press 
سال نشر: 2005 
تعداد صفحات: 264 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 28,000

از نظر مارتین هایدگر "سقوط" فلسفه به متافیزیک با افلاطون آغاز می شود. بنابراین، رابطه بین این دو فیلسوف برای درک هایدگر - و، شاید، حتی برای کل معقول بودن نقدهای پست مدرن از متافیزیک، حیاتی است. همچنین، همانطور که مقالات این جلد گواهی می‌دهند، بسیار پیچیده است و احتمالاً مبتنی بر درک مشکوکی از افلاطون است. همانطور که ویراستاران کاتالین پارتنی و تام راکمور بیان می کنند، یک راه ساده برای توصیف خوانش هایدگر از افلاطون ممکن است این باشد که بگوییم آنچه که به عنوان تلاش برای تصاحب افلاطون (و از طریق او بخش بزرگی از فلسفه غرب) آغاز شد، در نهایت به بیگانگی از افلاطون ختم شد. و فلسفه غرب نویسندگان این جلد، اندیشه هایدگر را در رابطه با افلاطون قبل و بعد از «کهره» یا چرخش می دانند. با انجام این کار، آن‌ها در هستی و زمان هایدگر (1927) و پس از آن، مسائل محوری مختلفی را مطرح می‌کنند، و به مسائل هرمنوتیک، حقیقت و زبان می‌پردازند. نتیجه، تفسیری ظریف و چندوجهی از موضع هایدگر در سنت فلسفه، و نقش افلاطون در تعیین آن موضع است.

For Martin Heidegger the ''fall'' of philosophy into metaphysics begins with Plato. Thus, the relationship between the two philosophers is crucial to an understanding of Heidegger--and, perhaps, even to the whole plausibility of postmodern critiques of metaphysics. It is also, as the essays in this volume attest, highly complex, and possibly founded on a questionable understanding of Plato. As editors Catalin Partenie and Tom Rockmore remark, a simple way to describe Heidegger's reading of Plato might be to say that what began as an attempt to appropriate Plato (and through him a large portion of Western philosophy) finally ended in an estrangement from both Plato and Western philosophy. The authors of this volume consider Heidegger's thought in relation to Plato before and after the ''Kehre'' or turn. In doing so, they take up various central issues in Heidegger's Being and Time (1927) and thereafter, and the questions of hermeneutics, truth, and language. The result is a subtle and multifaceted reinterpretation of Heidegger's position in the tradition of philosophy, and of Plato's role in determining that position.