Hegel’s Theory of Intelligibility

نظریه قابل فهم بودن هگل برگرفته از خوانش‌های تجدیدنظرطلبانه اخیر از هگل است تا تفسیر تازه‌ای سازنده از کار بسیار دشوار او، علم منطق ارائه دهد. روسیو زامبرانا سنت تجدیدنظرطلبی را با تقطیر نظریه هنجارگرایی که هگل در علم منطق در چهارچوب درمان مشخص خود از منفی‌گرایی توضیح می‌دهد، دگرگون می‌کند، و نشان می‌دهد که چگونه هر دو ویژگی سیستم فکری او بر نظریه او عمل می‌کنند. از قابل فهم بودن
           
زامبرانا ویژگی‌های حیاتی نظریه هگل در مورد هنجارگرایی را که قبلاً گمان می‌رفت در استدلال علم منطق وجود ندارد روشن می‌کند - چیزی که او آن را ناامنی هنجاری و دوسوگرایی هنجاری می‌نامد. او نشان می‌دهد که تئوری تعین هگل، فهم‌پذیری را هم ناپایدار، هم نتیجه اعمال و نهادهایی می‌داند که در طول تاریخ اقتدار پیدا می‌کنند و هم از دست می‌دهند، و دوسوگرا، که معانی و ظرفیت‌های متضاد را حتی زمانی که از اقتدار هنجاری برخوردار می‌شوند، تطبیق می‌دهند. به این ترتیب، زامبرانا نشان می‌دهد که علم منطق توجیه فلسفی تاریخی لازم برای فهم را ارائه می‌دهد. این کتاب با مداخله در چندین تحول اخیر در مطالعه کانت، هگل و ایده آلیسم آلمانی به طور گسترده‌تر، درک جدیدی سازنده از ارزش جاه‌طلبی‌های سیستماتیک هگل ارائه می‌دهد.

Hegel’s Theory of Intelligibility picks up on recent revisionist readings of Hegel to offer a productive new interpretation of his notoriously difficult work, the Science of Logic. Rocío Zambrana transforms the revisionist tradition by distilling the theory of normativity that Hegel elaborates in the Science of Logic within the context of his signature treatment of negativity, unveiling how both features of his system of thought operate on his theory of intelligibility. 
           
Zambrana clarifies crucial features of Hegel’s theory of normativity previously thought to be absent from the argument of the Science of Logic—what she calls normative precariousness and normative ambivalence. She shows that Hegel’s theory of determinacy views intelligibility as both precarious, the result of practices and institutions that gain and lose authority throughout history, and ambivalent, accommodating opposite meanings and valences even when enjoying normative authority. In this way, Zambrana shows that the Science of Logic provides the philosophical justification for the necessary historicity of intelligibility. Intervening in several recent developments in the study of Kant, Hegel, and German Idealism more broadly, this book provides a productive new understanding of the value of Hegel’s systematic ambitions.