دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Hegel's Naturalism: Mind, Nature, and the Final Ends of Life
دانلود کتاب طبیعت گرایی هگل: ذهن ، طبیعت و پایان های نهایی زندگی
مشخصات کتاب
Hegel's Naturalism: Mind, Nature, and the Final Ends of Life
ویرایش:
نویسندگان: Terry Pinkard
سری:
ISBN (شابک) : 0199860793, 9780199860791
ناشر: Oxford University Press, USA
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 226
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 49,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Hegel's Naturalism: Mind, Nature, and the Final Ends of Life به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب طبیعت گرایی هگل: ذهن ، طبیعت و پایان های نهایی زندگی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب طبیعت گرایی هگل: ذهن ، طبیعت و پایان های نهایی زندگی
تری پینکارد از آثار اصلی هگل و همچنین سخنرانی‌های او در مورد زیبایی‌شناسی، تاریخ فلسفه و فلسفه تاریخ در این کاوش عمیقا آگاهانه و بدیع از طبیعت‌گرایی هگل استفاده می‌کند. همانطور که پینکارد توضیح می دهد، نسخه هگل از طبیعت گرایی در واقع از طبیعت گرایی ارسطویی استخراج شده است: هگل تصور ارسطو از طبیعت را با اصرار خود بر این که مبدأ و توسعه فلسفه فیزیک تجربی را به عنوان پیش فرض آن دارد، در هم آمیخت. در نتیجه، هگل دریافت که، اگرچه طبیعت مدرن را باید به‌عنوان یک کل غیر هدفمند درک کرد، با این وجود، جایی برای هدفمندی ارسطویی در چنین طبیعتی وجود دارد. چنین طبیعت گرایی چارچوبی را برای توضیح اینکه چگونه ما هم موجودات طبیعی هستیم و هم موجوداتی عملاً متفکر (خود تعیین کننده، منطقی پاسخگو، منطقی) هستیم، فراهم می کند. در استدلال برای این نکته، هگل نشان می‌دهد که نوع خود تقسیم‌بندی که مشخصه عامل انسانی است، نسخه‌ای به روز شده از پایان زندگی نهایی ارسطویی را نیز در اختیار عوامل انسانی قرار می‌دهد. پینکارد این مفهوم از پایان نهایی «یک با خود بودن» را در دو بخش بررسی می کند. بخش اول بر شرح هگل از عاملیت در اصطلاحات طبیعت گرایانه تمرکز می کند و اینکه چگونه این عاملیت به چنین خود تقسیمی نیاز دارد، در حالی که بخش دوم به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه هگل فکر می کند یک روایت تاریخی برای درک اینکه این نوع تقسیم خود به چه چیزی رسیده است ضروری است. از خود نیاز دارد. هگل در طرح ادعای خود استدلال می کند که هم تضادهای تفکر فلسفی و هم تکه تکه شدن اساسی زندگی مدرن، همگی را نباید در وحدت درجه بالاتری در «دولت» غلبه کرد. برعکس، هگل نشان می‌دهد که نهادهای مدرن چنین تنش‌هایی را حل نمی‌کنند، مگر آن‌که یک گزارش فلسفی جامع بتواند آن‌ها را به صورت نظری حل کند. کار کنش‌ها و نهادهای مدرن (و در سطح تأملی، وظیفه فلسفه مدرن) این است که به ما کمک کنند تا دقیقاً حل‌ناپذیری این مخالفت‌ها را درک کرده و با آن زندگی کنیم. بنابراین، پینکارد توضیح می‌دهد که هگل آن نظریه‌پرداز کلیت نیست و او یک «متفکر هویت»، à la Adorno نیست. او متفکری ضد کلیت است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Terry Pinkard draws on Hegel's central works as well as his lectures on aesthetics, the history of philosophy, and the philosophy of history in this deeply informed and original exploration of Hegel's naturalism. As Pinkard explains, Hegel's version of naturalism was in fact drawn from Aristotelian naturalism: Hegel fused Aristotle's conception of nature with his insistence that the origin and development of philosophy has empirical physics as its presupposition. As a result, Hegel found that, although modern nature must be understood as a whole to be non-purposive, there is nonetheless a place for Aristotelian purposiveness within such nature. Such a naturalism provides the framework for explaining how we are both natural organisms and also practically minded (self-determining, rationally responsive, reason-giving) beings. In arguing for this point, Hegel shows that the kind of self-division which is characteristic of human agency also provides human agents with an updated version of an Aristotelian final end of life. Pinkard treats this conception of the final end of "being at one with oneself" in two parts. The first part focuses on Hegel's account of agency in naturalist terms and how it is that agency requires such a self-division, while the second part explores how Hegel thinks a historical narration is essential for understanding what this kind of self-division has come to require of itself. In making his case, Hegel argues that both the antinomies of philosophical thought and the essential fragmentation of modern life are all not to be understood as overcome in a higher order unity in the "State." On the contrary, Hegel demonstrates that modern institutions do not resolve such tensions any more than a comprehensive philosophical account can resolve them theoretically. The job of modern practices and institutions (and at a reflective level the task of modern philosophy) is to help us understand and live with precisely the unresolvability of these oppositions. Therefore, Pinkard explains, Hegel is not the totality theorist he has been taken to be, nor is he an "identity thinker," à la Adorno. He is an anti-totality thinker.
