ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Hegel's Critique of the Enlightenment

دانلود کتاب نقد هگل از روشنگری

Hegel's Critique of the Enlightenment

مشخصات کتاب

Hegel's Critique of the Enlightenment

ویرایش: [1ST ed.] 
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9780813007847, 0813007844 
ناشر: University Press of Florida 
سال نشر: 1984 
تعداد صفحات:  
زبان: English 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 603 Kb 

قیمت کتاب (تومان) : 33,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 2


در صورت تبدیل فایل کتاب Hegel's Critique of the Enlightenment به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب نقد هگل از روشنگری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب نقد هگل از روشنگری

لوئیس هینچمن در هگل اولین فیلسوف بزرگی را تشخیص می دهد که ماهیت مبهم روشنگری را قدردانی کرده و تحقیقی سیستماتیک در مورد منشأ و پیامدهای اجتماعی-سیاسی آن انجام داده است. هینچمن نسبت به رویکرد فلسفی هگل دلسوز است و در آن پیش‌بینی‌هایی از (حتی بهبود) نقدهای تأثیرگذار قرن نوزدهم و بیستم بر تجربه‌گرایی و لیبرالیسم می‌بیند. از سوی دیگر، او در مواردی که به نظر می رسد هگل از برنامه و اصول خودش (به ویژه در فلسفه حق) دور می شود، هگل را به کار می گیرد. رویکرد هینچمن به هگل برای طیف وسیعی از خوانندگان، از جمله دانشمندان علوم سیاسی، مورخان روشنفکر، و دانشجویان ادبیات تطبیقی ​​و قرن نوزدهم آلمان، و همچنین فیلسوفانی که به تاریخ رشته خود علاقه مند هستند، جذاب خواهد بود. او متون و عباراتی را برای مقایسه گردآوری می کند که اغلب به صورت جدا از یکدیگر توسط محققان در زمینه های مختلف مورد مطالعه قرار می گیرند. بار استدلال هینچمن بر عهده بازسازی مفهوم هگل از خود است. او نشان می‌دهد که چگونه هگل تا حدی ایده‌هایی از خود را که در میان فیلسوفان روشنگری مانند دکارت، کانت و فیشته قدیمی بوده است، می‌پذیرد، و تا حدودی در پاسخ به نارسایی‌های نظریه‌های پیشینیانش، مفهومی بدیع را توسعه می‌دهد. هینچمن مدعی است که هگل اولین فیلسوفی است که ایده ای واقعاً غیر جوهرگرایانه از خود ارائه می دهد، ایده ای که این گریزان ترین فعالیت های انسانی را «واقعیت بخشی» نمی کند. او سپس نشان می‌دهد که وقتی کسی آن را در نقد معرفت‌شناسی و عملکرد سیاسی-اجتماعی روشنگری به کار می‌برد، پیامدهای این برداشت از خود را به کار می‌گیرد.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Lewis Hinchman discerns in Hegel the first major philosopher to have appreciated the ambiguous nature of the Enlightenment and to have undertaken a systematic inquiry into its origins and sociopolitical implications. Hinchman is sympathetic toward Hegel’s philosophical approach, seeing in it anticipations of (even improvements on) influential nineteenth- and twentieth-century critiques on empiricism and liberalism. On the other hand, he does take Hegel to task in cases where Hegel appears to stray from his own program and principles (most notably in the philosophy of right). Hinchman’s approach to Hegel will appeal to a wide range of readers, including political scientists, intellectual historians, and students of comparative and nineteenth-century German literature, as well as philosophers interested in the history of their own discipline. He brings together for comparison texts and passages that are frequently studied in isolation from each other by scholars in diverse fields. The burden of Hinchman’s argument falls upon his reconstruction of Hegel’s concept of the self. He shows how Hegel partly adopts ideas of the self that were longstanding among Enlightenment philosophers such as Descartes, Kant, and Fichte, and partly develops a novel conception in response to inadequacies in his predecessors’ theories. Hinchman contends that Hegel is the first philosopher to work out a truly nonsubstantialist idea of the self, one that does not "reify" this most elusive of human activities. He then demonstrates that implications of this conception of the self when one applies it as Hegel did to a critique of the Enlightenment’s epistemology and sociopolitical practice.





نظرات کاربران