Hegel and the Infinite: Religion, Politics, and Dialectic

کاترین مالابو، آنتونیو نگری، جان دی. کاپوتو، برونو بوستیلز، مارک سی. تیلور، و اسلاوی ژیژک به هفت نفر دیگر از جمله ویلیام دزموند، کاترین پهل، آدریان جانستون، ادیت ویشوگرود و توماس آ. لوئیس می‌پیوندند تا درخواست دهند. اندیشه هگل به فلسفه، سیاست و دین قرن بیست و یکم. این متفکران با کنار گذاشتن ادعاهایی مبنی بر پایان یافتن تکامل اندیشه و تاریخ، از نوآوری های هگل در برابر بی ربط بودن محافظت می کنند و مهمتر از آن، تمایز سکولار و مقدس را دوباره تنظیم می کنند.

این مشارکت‌های اصلی بر تحلیل هگلی و ارزش دگرگون‌کننده اندیشه فیلسوف در رابطه با «روی به دین» کنونی ما متمرکز است. نگری در مورد فلسفه حق هگل می نویسد. کاپوتو بر الهیات رادیکالی که توسط هگل ممکن شده است، تاکید می کند. و Bosteels خوانش های مد روز از فیلسوف را نقد می کند و بر ضد تقلیل پذیری دیالکتیک او استدلال می کند. تیلور مطلق بودن هگل را به‌عنوان فرآیندی از بی‌قراری بی‌پایان بازپس می‌گیرد، و ژیژک مفاهیم مذهبی مفهوم رها کردن هگل را دوباره بررسی می‌کند. این مقالات که منعکس کننده مسیر خود فیلسوف هستند، به صورت دیالکتیکی از طریق سیاست، الهیات، هنر، ادبیات، فلسفه و علم پیشرفت می کنند، گفتمان نظری پیشرفته را طی می کنند و راه هایی را که هگل در آنها زندگی می کند، روشن می کند.

\"مجموعه‌ای بسیار قوی از مقالات که فراتر از قطب‌های انتقادی است که در سال‌های اخیر خوانندگان هگل را از هم جدا کرده‌اند. این مقالات به‌جای اینکه فرض کنیم هگل را از قبل می‌شناسیم، به فیلسوف به‌عنوان مجموعه‌ای بی‌نهایت پیچیده و در حال تغییر نگاه می‌کنند. و متونی که باید دائماً بازخوانی شوند، تا جایی که آن متون همچنان معانی جدیدی را از طریق دگرگونی‌های مداوم در تاریخ فلسفه و فرهنگ مادی، قبل و بعد از هگل آشکار می‌کنند.» -- کنت راینهارد، دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس

\"این زمان‌ها برای شاگرد هگل هیجان‌انگیز است. به جای درک قبلی از فیلسوف بزرگ، او را به‌عنوان یک ایده‌آلیست مطلق که قادر به درک تفاوت نیست، یک لیبرال ثابت که از اشتیاق اولیه خود برای انقلاب فرانسه، ما یک هگل «جدید» داریم. این مجموعه عالی، خط‌مشی‌های این هگل دوم را به ما می‌دهد، که بی‌دریغ با تفاوت‌ها دست و پنجه نرم می‌کرد و نظام‌مندی‌اش اجازه وقفه‌ها و وقفه‌ها را می‌داد.» --کنت سورین، دانشگاه دوک

اسلاوی ژیژک فیلسوف هگلی، روانکاو لاکانی و کمونیست است. او مدیر بین‌المللی مؤسسه علوم انسانی بیرکبک، دانشگاه لندن، بریتانیا، استاد مدعو در دانشگاه نیویورک، ایالات متحده آمریکا، و محقق ارشد در گروه فلسفه، دانشگاه لیوبلیانا، اسلوونی است.

Catherine Malabou, Antonio Negri, John D. Caputo, Bruno Bosteels, Mark C. Taylor, and Slavoj Zizek join seven others—including William Desmond, Katrin Pahl, Adrian Johnston, Edith Wyschogrod, and Thomas A. Lewis—to apply Hegel's thought to twenty-first-century philosophy, politics, and religion. Doing away with claims that the evolution of thought and history is at an end, these thinkers safeguard Hegel's innovations against irrelevance and, importantly, reset the distinction of secular and sacred.

These original contributions focus on Hegelian analysis and the transformative value of the philosopher's thought in relation to our current "turn to religion." Malabou develops Hegel's motif of confession in relation to forgiveness; Negri writes of Hegel's philosophy of right; Caputo reaffirms the radical theology made possible by Hegel; and Bosteels critiques fashionable readings of the philosopher and argues against the reducibility of his dialectic. Taylor reclaims Hegel's absolute as a process of infinite restlessness, and Zizek revisits the religious implications of Hegel's concept of letting go. Mirroring the philosopher's own trajectory, these essays progress dialectically through politics, theology, art, literature, philosophy, and science, traversing cutting-edge theoretical discourse and illuminating the ways in which Hegel inhabits them.

"A very strong collection of essays that goes beyond the critical poles that have tended to divide Hegel's readers in recent years. Rather than assuming we already know Hegel, these essays approach the philosopher as an infinitely complex and shifting set of ideas and texts that must be constantly reread, insofar as those texts continue to unfold new meanings through ongoing transformations in the history of philosophy and material culture, before and after Hegel." --Kenneth Reinhard, University of California, Los Angeles

"These are exciting times for the student of Hegel. In place of a previously regnant understanding of the great philosopher, depicting him as an absolute idealist unable to comprehend difference, a staid liberal who walked away from his early enthusiasm for the French Revolution, we have a 'new' Hegel. This superb collection gives us the lineaments of this latter Hegel, who grappled unsparingly with difference and whose systematicity allowed breaks and interruptions." --Kenneth Surin, Duke University

Slavoj Žižek is a Hegelian philosopher, a Lacanian psychoanalyst, and a Communist. He is International Director at the Birkbeck Institute for Humanities, University of London, UK, Visiting Professor at the New York University, USA, and Senior Researcher at the Department of Philosophy, University of Ljubljana, Slovenia.