دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Heart failure: a companion to Braunwald's heart disease
دانلود کتاب نارسایی قلبی: همراهی با بیماری قلبی براونوالد
مشخصات کتاب
Heart failure: a companion to Braunwald's heart disease
ویرایش: 2nd
نویسندگان: Douglas L Mann
سری:
ISBN (شابک) : 9781416058953, 1416058958
ناشر: Elsevier / Saunders
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 923
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 79 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 44,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Heart failure: a companion to Braunwald's heart disease به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نارسایی قلبی: همراهی با بیماری قلبی براونوالد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب نارسایی قلبی: همراهی با بیماری قلبی براونوالد
در چین، رسانه نقش سیاسی بسیار مهمی دارد، اما در درجه اول یک
نقش ابزاری است. رسانه‌ها به‌عنوان یک شرکت مستقل سیاسی یا بی‌طرف
در نظر گرفته نمی‌شوند، و همچنین روزنامه‌نگاری به عنوان یک حرفه
مستقل در نظر گرفته نمی‌شود. همانطور که هو یائوبانگ، رئیس حزب در
ضمیمه 3 بیان می کند، هدف رسانه ها و روزنامه نگاری این است که به
عنوان "سخنگوی حزب" عمل کنند. همانطور که لو دینگی در
ضمیمه 2، رسانه ها موظفند در ارتباط مستمر و نزدیک با مردم باشند
و نه تنها نیازهای اطلاعاتی آنها را تامین کنند، بلکه بیان سیاسی
آنها را نیز تسهیل کنند. از زمان مرگ مائو تسه تونگ در سال 1976،
نقش اطلاع رسانی عمومی رسانه ها بسیار جدی تر گرفته شده است. در
تئوری، این عملکردهای بالا به پایین و پایین به بالا با هم هماهنگ
هستند زیرا حزب کمونیست چین (ح‌ک‌پی) در خدمت منافع توده‌ها است.
در عمل، این ابهام به کنترل مستقیم رسانه ها توسط حزب و آسیب
پذیری قابل توجه روزنامه نگاری در برابر تغییرات باد سیاسی تبدیل
می شود. روزنامه‌نگاری در چین، مانند جاهای دیگر، روح‌های
ماجراجوی را جذب می‌کند که دائماً محدودیت‌های مجاز را آزمایش
می‌کنند و از این طریق محدودیت‌های کنونی و در حال تغییر فضای
آرنج روزنامه‌نگاری را تعریف می‌کنند، و سیاست فعلی حزب،
آزمایش‌گری را تشویق می‌کند و با گام‌های نادرست با ملایمت برخورد
می‌کند. با این حال، آسیب‌پذیری به طور کلی احتیاط را ایجاد
می‌کند و احتیاط خود را در بسیاری از ویژگی‌های مورد انتقاد
مخاطبان رسانه نشان می‌دهد: گزارش‌های مشکوک، کلیشه‌ای، تکرار
یکنواخت همان مطالب صفحه اول و غیره. ادامه
مطلب...
چکیده: در چین، رسانه ها نقش سیاسی بسیار مهمی دارند، اما در درجه
اول یک نقش ابزاری هستند. . رسانه‌ها به‌عنوان یک شرکت مستقل
سیاسی یا بی‌طرف در نظر گرفته نمی‌شوند، و همچنین روزنامه‌نگاری
به عنوان یک حرفه مستقل در نظر گرفته نمی‌شود. همانطور که هو
یائوبانگ رئیس حزب در ضمیمه 3 بیان می کند، هدف رسانه ها و
روزنامه نگاری این است که به عنوان "سخنگوی حزب" عمل کنند.
همانطور که لو دینگی در ضمیمه 2 تصریح می کند، همچنین درست است که
رسانه ها موظف است در تماس مستمر و نزدیک با مردم باشد و نه تنها
نیازهای اطلاعاتی آنها را تامین کند، بلکه بیان سیاسی آنها را نیز
تسهیل کند. از زمان مرگ مائو تسه تونگ در سال 1976، نقش اطلاع
رسانی عمومی رسانه ها بسیار جدی تر گرفته شده است. در تئوری، این
عملکردهای بالا به پایین و پایین به بالا با هم هماهنگ هستند زیرا
حزب کمونیست چین (ح‌ک‌پی) در خدمت منافع توده‌ها است. در عمل، این
ابهام به کنترل مستقیم رسانه ها توسط حزب و آسیب پذیری قابل توجه
روزنامه نگاری در برابر تغییرات باد سیاسی تبدیل می شود.
روزنامه‌نگاری در چین، مانند جاهای دیگر، روح‌های ماجراجوی را جذب
می‌کند که دائماً محدودیت‌های مجاز را آزمایش می‌کنند و از این
طریق محدودیت‌های کنونی و در حال تغییر فضای آرنج روزنامه‌نگاری
را تعریف می‌کنند، و سیاست فعلی حزب، آزمایش‌گری را تشویق می‌کند
و با گام‌های نادرست با ملایمت برخورد می‌کند. با این حال، آسیب
پذیری به طور کلی احتیاط ایجاد می کند، و احتیاط خود را در بسیاری
از ویژگی های مورد انتقاد مخاطبان رسانه ها نشان می دهد: گزارش
مشکوک، کلیشه ای، تکرار یکنواخت همان مطالب صفحه اول و غیره.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
In China, media has a very important political role, but it is
primarily an instrumental one. Media is not considered a
politically independent or neutral enterprise, nor is
journalism considered an autonomous profession. The purpose of
the media and of journalism, as Party Chairman Hu Yaobang puts
it in appendix 3, is to serve as "mouthpiece of the party." It
is also true, as Lu Dingyi makes clear in appendix 2, that the media has
the duty to be in constant and close contact with the people,
serving not only their informational needs but also
facilitating their political articulation. Since the death of
Mao Zedong in 1976 the public informational role of the media
has been taken much more seriously. In theory, these top-down
and bottom-up functions are in harmony because the Chinese
Communist Party (CCP) serves the interests of the masses. In
practice, the ambiguity translates into direct party control of
media and considerable journalistic vulnerability to changes in
political wind. Journalism in China, as elsewhere, attracts
some adventurous souls who constantly test the limits of the
allowable and who thereby define the current and shifting
limits of journalistic elbowroom, and current party policy
encourages experimentation and treats false steps fairly
leniently. However, vulnerability in general produces caution,
and caution expresses itself in many of the traits criticized
by the media audience: questionable reporting, stereotyping,
monotonous repetition of the same front-page material and so
forth. Read
more...
Abstract: In China, media has a very important political role,
but it is primarily an instrumental one. Media is not
considered a politically independent or neutral enterprise, nor
is journalism considered an autonomous profession. The purpose
of the media and of journalism, as Party Chairman Hu Yaobang
puts it in appendix 3, is to serve as "mouthpiece of the
party." It is also true, as Lu Dingyi makes clear in appendix
2, that the media has the duty to be in constant and close
contact with the people, serving not only their informational
needs but also facilitating their political articulation. Since
the death of Mao Zedong in 1976 the public informational role
of the media has been taken much more seriously. In theory,
these top-down and bottom-up functions are in harmony because
the Chinese Communist Party (CCP) serves the interests of the
masses. In practice, the ambiguity translates into direct party
control of media and considerable journalistic vulnerability to
changes in political wind. Journalism in China, as elsewhere,
attracts some adventurous souls who constantly test the limits
of the allowable and who thereby define the current and
shifting limits of journalistic elbowroom, and current party
policy encourages experimentation and treats false steps fairly
leniently. However, vulnerability in general produces caution,
and caution expresses itself in many of the traits criticized
by the media audience: questionable reporting, stereotyping,
monotonous repetition of the same front-page material and so
forth
