Health, Medicine, and Society in Victorian England

سلامت، پزشکی و جامعه در انگلستان ویکتوریایی یک داستان انسانی از پزشکی در انگلستان قرن نوزدهم است. داستان این است که چگونه مجموعه ای متنوع و رقابتی از کارآموزان داروساز، جراحانی که حرفه خود را با انجام کار آموخته بودند، و پزشکانی که در پزشکی یونان باستان تحصیل کرده بودند، اما فاقد تجربه واقعی با بیماران بودند، به تدریج به یک حرفه پزشکی با استانداردهای آموزشی یکسان تبدیل شدند. و صلاحیت این داستان چگونگی مبارزه مردان پزشکی با بیماری‌های «جدید» مانند وبا و بیماری‌های قدیمی شناخته شده برای قرن‌ها است، مانند سل، سیفلیس و آبله، عمدتاً در غیاب داروها یا درمان‌های مؤثر، و غیره. با مرگ بیمارانشان، اغلب به حالت ایستادن ناتوان در کنارشان کاهش می یافتند. این داستان این است که چگونه جراحان، ابتدا با بیهوشی و بعداً با تکنیک ضد عفونی کننده، به طور گسترده ای زمینه جراحی را گسترش دادند – گاهی با مزایای عمده برای بیماران، اما گاهی با نتایج فاجعه بار.

بیش از همه، این داستانی است که چگونه جنسیت و ایدئولوژی طبقاتی بر پزشکان و بیماران تسلط داشت. زنان تا پایان قرن به شدت از آموزش و تمرین پزشکی کنار گذاشته شدند، اما در رشته جدید پرستاری که برای جنس ملایم‌تر «طبیعی» احساس می‌شد، مورد استقبال قرار گرفتند. فقط فقرا تا دهه‌های آخر قرن در بیمارستان‌ها بستری می‌شدند، و در حالی که اغلب مراقبت‌های دلسوزانه دریافت می‌کردند، با آنها به‌عنوان «مورد بیماری» رفتار می‌شد و آزادی را آزمایش می‌کردند. با این حال، از آنجایی که دانش پزشکی به سرعت در حال رشد بود، ویکتوریایی‌ها مجذوب این رشته جدید شدند و رمان‌ها، شعرها، مقالات، نامه‌ها و خاطرات روزانه نوشتند، که تجربه آنها از سلامت و بیماری را برای ما روشن می‌کند. تکنیک‌های تازه توسعه‌یافته عکاسی، و همچنین تصاویر چاپی بهبودیافته، به ما کمک می‌کنند تا این دنیای شگفت‌انگیز را به تصویر بکشیم. این تاریخ روشن طب ویکتوریایی با نمونه های ادبی و تصاویر بصری بسیاری که از آن دوره گرفته شده است غنی شده است.

Health, Medicine, and Society in Victorian England is a human story of medicine in 19th-century England. It's a story of how a diverse and competitive assortment of apothecary apprentices, surgeons who learned their trade by doing, and physicians schooled in ancient Greek medicine but lacking in any actual experience with patients, was gradually formed into a medical profession with uniform standards of education and qualification. It's a story of how medical men struggled with ''new'' diseases such as cholera and ''old'' ones known for centuries, such as tuberculosis, syphilis, and smallpox, largely in the absence of effective drugs or treatments, and so were often reduced to standing helplessly by as their patients died. It's a story of how surgeons, empowered first by anesthesia and later by antiseptic technique, vastly expanded the field of surgery—sometimes with major benefits for patients, but sometimes with disastrous results.

Above all, it's a story of how gender and class ideology dominated both practitioners and patients. Women were stridently excluded from medical education and practice of any kind until the end of the century, but were hailed into the new field of nursing, which was felt to be ''natural'' to the gentler sex. Only the poor were admitted to hospitals until the last decades of the century, and while they often received compassionate care, they were also treated as ''cases'' of disease and experimented upon with freedom. Yet because medical knowledge was growing by leaps and bounds, Victorians were fascinated with this new field and wrote novels, poetry, essays, letters, and diaries, which illuminate their experience of health and disease for us. Newly developed techniques of photography, as well as improved print illustrations, help us to picture this fascinating world. This vivid history of Victorian medicine is enriched with many literary examples and visual images drawn from the period.