Haunted visions : spiritualism and American art

معنویت گرایی در غرب نیویورک در سال 1848 ظهور کرد و به زودی به دلیل ادعای خود مبنی بر اینکه زنده ها می توانند با مردگان ارتباط برقرار کنند، طرفداران زیادی پیدا کرد. چارلز کولبرت در دیدگاه‌های خالی از سکنه: معنویت و هنر آمریکایی بر روش‌هایی تمرکز می‌کند که معنویت‌گرایی ساخت و مشاهده هنر را با معنای مذهبی آغشته کرد و با انجام این کار، پیوندهای جذابی بین هنر و ایمان در عصر ویکتوریا ایجاد کرد. .

بررسی آثار هنرمندان مشهور آمریکایی مانند جیمز ابوت مک نیل ویستلر، ویلیام سیدنی مونت و رابرت هنری، کولبر نشان می‌دهد که معنویت‌گرایی نقش مهمی در تکامل نگرش‌های مدرن نسبت به خلاقیت داشته است. او استدلال می کند که معنویت گرایی سهم منحصر به فردی در تقدیس هنر که در نیمه دوم قرن نوزدهم رخ داد، داشت. این ایمان معتقد بود که انرژی‌های معنوی می‌توانند در اشیاء ساکن شوند، و بنابراین آثار هنری را می‌توان نه تنها به‌خاطر آنچه که تصویر می‌کنند، بلکه به‌عنوان ظرف‌هایی از ارتعاشات روانی که خالقانشان در آن‌ها قرار داده‌اند، قدردانی کرد. چنین باورهایی هم ساخت و هم جمع‌آوری هنر را در دوره‌ای که داروینیسم و ​​پوزیتیویسم به طور فزاینده‌ای جهان و تلاش‌ها برای نمایش آن را افسون می‌کردند، تقدیس می‌کرد. در این زمینه، معنویت گرایی به حرفه هنرمند اعتبار یک فراخوان دینی بخشید. با انجام این کار، به دنبال این نبود که دین را با هنر جایگزین کند، بلکه تلاش کرد تا هنر را به سایتی تبدیل کند که دین در آن اتفاق افتاده است.

Spiritualism emerged in western New York in 1848 and soon achieved a wide following due to its claim that the living could commune with the dead. In Haunted Visions: Spiritualism and American Art, Charles Colbert focuses on the ways Spiritualism imbued the making and viewing of art with religious meaning and, in doing so, draws fascinating connections between art and faith in the Victorian age.

Examining the work of such well-known American artists as James Abbott McNeill Whistler, William Sydney Mount, and Robert Henri, Colbert demonstrates that Spiritualism played a critical role in the evolution of modern attitudes toward creativity. He argues that Spiritualism made a singular contribution to the sanctification of art that occurred in the latter half of the nineteenth century. The faith maintained that spiritual energies could reside in objects, and thus works of art could be appreciated not only for what they illustrated but also as vessels of the psychic vibrations their creators impressed into them. Such beliefs sanctified both the making and collecting of art in an era when Darwinism and Positivism were increasingly disenchanting the world and the efforts to represent it. In this context, Spiritualism endowed the artist's profession with the prestige of a religious calling; in doing so, it sought not to replace religion with art, but to make art a site where religion happened.