Haunted Property: Slavery and the Gothic

در قلب سیستم برده داری آمریکا، تعریف قانونی مردم به عنوان دارایی بود. در حالی که مالکیت دارایی سنگ بنای رویای آمریکایی است، وضعیت افراد برده شده یک کابوس متضاد آمریکایی را فراهم می کند. سارا گیلبرات فورد در نظر می‌گیرد که چگونه نویسندگان در آثاری از روایت‌های برده قرن نوزدهم تا شعر قرن بیست و یکم از ابزارهای گوتیک مانند ارواح و خانه‌های جن زده برای به تصویر کشیدن وحشت این کابوس استفاده می‌کنند. مالکیت خالی از سکنه: برده داری و گوتیک بنابراین گوتیک جنوبی را دوباره تصور می کند، که اغلب به سادگی با مکابر یا گروتسک یکسان شده و سپس به عنوان منطقه ای رد شده است.

اگرچه منتقدان ادبی استدلال کرده اند که گوتیک آمریکایی برگرفته از تاریخ بی عدالتی نژادی این کشور است، آنچه در این گفتگوی انتقادی وجود ندارد نقش کلیدی مالکیت است. فورد استدلال می کند که از میان تمام خطرات برده داری، تعریف مردم به عنوان دارایی، انگیزه اصلی برای شکارچی است، زیرا امکان ارتکاب همه وحشت های دیگر را فراهم می کند. دارایی به موتوری برای انباشت ثروت و قدرت سفیدپوستان تبدیل می شود که با نابودی افراد سیاه پوست تغذیه می شود.

با این حال، اشباح اغلب برای ادعای مالکیت درنگ می کنند و فورد استدلال می کند که تسخیر شده می تواند پیشنهادی برای مالکیت دارایی باشد. فورد با بررسی آثار هریت جیکوبز، هانا کرافتز، مارک تواین، هرمان ملویل، شرلی آن ویلیامز، ویلیام فاکنر، یودورا ولتی، تونی موریسون، اکتاویا باتلر و ناتاشا ترتیوی، نشان می‌دهد که چگونه نویسندگان می‌توانند از گوتیک برای مبارزه با مالکیت قانونی استفاده کنند. مالکیت.

At the heart of America’s slave system was the legal definition of people as property. While property ownership is a cornerstone of the American dream, the status of enslaved people supplies a contrasting American nightmare. Sarah Gilbreath Ford considers how writers in works from nineteenth-century slave narratives to twenty-first-century poetry employ gothic tools, such as ghosts and haunted houses, to portray the horrors of this nightmare. Haunted Property: Slavery and the Gothic thus reimagines the southern gothic, which has too often been simply equated with the macabre or grotesque and then dismissed as regional.

Although literary critics have argued that the American gothic is driven by the nation’s history of racial injustice, what is missing in this critical conversation is the key role of property. Ford argues that out of all of slavery’s perils, the definition of people as property is the central impetus for haunting because it allows the perpetration of all other terrors. Property becomes the engine for the white accumulation of wealth and power fueled by the destruction of black personhood.

Specters often linger, however, to claim title, and Ford argues that haunting can be a bid for property ownership. Through examining works by Harriet Jacobs, Hannah Crafts, Mark Twain, Herman Melville, Sherley Anne Williams, William Faulkner, Eudora Welty, Toni Morrison, Octavia Butler, and Natasha Trethewey, Ford reveals how writers can use the gothic to combat legal possession with spectral possession.