Hands of Primates

معمولاً در نظر گرفته می‌شود که دست تأثیر زیادی بر تکامل ویژگی‌های معمولی انسان، مانند وضعیت ایستاده، دید استریوسکوپیک، دست‌کاری «دستکاری» بخش‌هایی از محیط داشته است. اصطلاح آلمانی «Begreifen» که معمولاً برای درک روابط پیچیده به معنای تعمیم یافته و انتزاعی استفاده می شود، همیشه به معنای اصلی گرفتن اشیاء با کمک دست است. دست‌ها همچنین برای بقای دیگر نخستی‌های غیرانسانی اهمیت زیادی دارند. دست‌ها برای حرکت در یک زیستگاه درختی کاملاً ضروری هستند و دریافت غذا نیز به استفاده از دست‌ها بستگی دارد: پستانداران به ندرت غذا را مستقیماً با دهان خود می‌خورند، در اکثر موارد آنها مواد غذایی را با خود می‌گیرند. دست ها. حتی نوشیدن اغلب با فرو بردن دست در آب و لیسیدن قطرات از دست و ساعد انجام می شود. اندامی با چنین اهمیتی احتمالاً با «عملکرد» خود «تطبیق» خواهد یافت. این بیانیه به قدری تکرار می شود که هر گونه ملاحظات بیشتر اضافی به نظر می رسد. هیچ کس شکی ندارد که دستان نخستی ها اندام های بسیار سازگاری هستند که شکل کلی و ساختار درونی آن ارتباط تنگاتنگی با نیازهای زندگی دارد. با این حال، اگر کسی بخواهد از این بیان کلی فراتر رود، خود را با چندین مشکل مواجه می‌کند: اول از همه، نکته‌ای که W. GUTMANN بارها بر آن تأکید کرده است: طبق نتایج به‌دست‌آمده توسط ژنتیک، اولین چیزی که ظاهر می‌شود این است که کاراکتر جهش یافته.

The hand commonly is considered to have exerted great influence on the evolution of typically human characteristics, like upright posture, stereoscopic vision, «manipulative» handling of parts of the environment. The German term «Begreifen», which is commonly used for the understanding of complex relationships in a generalised, abstract sense, always implies the original meaning of seizing objects with the aid of the hands. The hands are also of greatest importance for the survival of the other, non-human primates. Hands are absolutely essential for locomotion in an arboreal habitat, and the intake of food is dependant on the use of the hands as well: primates very rarely take in food directly with their mouths, in the wast majority of cases they seize food items with their hands. Even drinking is often performed by dipping the hand into the water and licking the drops from hand and forearm. An organ of such importance will very probably be «adapted» to its «function». This statement is made so often, that any further considerations seem superfluous. Nobody doubts, that the hands of primates are highly adaptive organs, the general form and internal structure of which are closely related to the necessities of life. However, if one tries to go beyond this general statement, he finds himself confront­ ed with several problems: First of all, a point which W. GUTMANN has emphasized repeatedly: according to the results obtained by genetics, the first thing to appear is the mutated character.