Handfehlbildungen: Atlas ihrer operativen Behandlung

در 10-15 سال گذشته، پیشرفت های زیادی در درمان جراحی ناهنجاری های مادرزادی دست حاصل شده است. بی میلی برای انجام مداخلات جراحی که تا آن زمان گسترده بود، روز به روز بیشتر کنار گذاشته شد. محرک اصلی این پیشرفت، حداقل در کشورهای آلمانی زبان، فاجعه تالیدومید (1959-1962) بود که طی آن تعداد بسیار زیادی از کودکان با آسیب به اندام فوقانی خود متولد شدند. بدشکلی‌های شدید و بسیار نادر، مشکلات فراوانی را با خود به همراه داشت و در نتیجه چالش بزرگی را برای همه کسانی که با درمان چنین ناهنجاری‌هایی سروکار داشتند، ایجاد کرد. تکانه‌های زیادی از اینجا نشأت می‌گیرد که بر جراحی دست تأثیر می‌گذارد، که در حال گسترش بود، و همچنان بر کل زمینه ناهنجاری‌های دست تأثیر می‌گذارد، که به‌ویژه ارتوپدی همیشه ارتباط نزدیکی با آن احساس می‌کرده است. ایده و کارهای مقدماتی اطلس حاضر به سال 1964 برمی گردد. از آن زمان، تقریباً تمام عملیات روی دست های تغییر شکل یافته به طور سیستماتیک ثبت شده است: از برش پوست تا بسته شدن زخم، آنها عکس گرفته می شوند و مرتباً بررسی می شوند. اطلس بر اساس تجربه بیش از هزار مداخله خودم است. کتاب از تمرین برای تمرین نوشته شده است. مایل است به کسانی که به دنبال مشاوره جراحی دست هستند کمک تصمیم گیری در مورد رویکردشان و جامع ترین و عملی ترین دستورالعمل های جراحی ممکن بدهد. این قصد منجر به ایجاد اصول خاصی برای تدوین و ساختار اطلس شد: فقط روش های جراحی که خود را ثابت کرده اند باید گنجانده شوند. ارزیابی انتقادی نتایج بلندمدت در اینجا تعیین کننده بود.

In den vergangenen 10-15 Jahren konnten große Fortschritte in der ope­ rativen Behandlung angeborener Fehlbildungen der Hand erzielt werden. Mehr und mehr wurde die bis dahin noch weit verbreitete Zurückhaltung gegenüber chirurgischen Eingriffen aufgegeben. Wesentlichen Anstoß zu die­ ser Entwicklung gab, zumindest im deutschsprachigen Raum, die Thalido­ mid-Katastrophe (1959-1962), in deren Verlauf eine überaus große Anzahl von Kindern mit Schäden an den oberen Gliedmaßen zur Welt kam. Die durchweg schweren, zudem sehr seltenen Deformitäten brachten eine Fülle von Problemen mit sich und stellten damit eine große Herausforderung an alle dar, die sich mit der Behandlung solcher Mißbildungen befaßten. Von hier gingen viele Impulse aus, die auf eine in Ausweitung begriffene Handchirurgie trafen und auf das Gesamtgebiet der Handfehlbildungen fort­ wirkten, mit dem sich gerade die Orthopädie seit jeher besonders eng verbun­ den fühlte. Idee und Vorarbeit zum vorliegenden Atlas reichen bis zum Jahre 1964 zurück. Seither wurden nahezu alle Operationen an mißgebildeten Händen systematisch festgehalten: Von der Hautincision bis zum Wundverschluß fotografiert und regelmäßig nachkontrolliert. So liegen dem Atlas Erfahrun­ gen von mehr als tausend eigenen Eingriffen zugrunde. Das Buch ist aus der Praxis für die Praxis geschrieben; es möchte dem handchirurgisch Ratsuchenden eine Entscheidungshilfe für sein Vorgehen und eine möglichst umfassende, praxisnahe Operationsanleitung geben. Aus dieser Absicht ergaben sich für die Zusammenstellung und den Aufbau des Atlas bestimmte Grundsätze: Es sollten nur Operationsmethoden Eingang finden, die sich bei uns bewährt haben. Die kritische Beurteilung langfristiger Ergebnisse war hier­ für ausschlaggebend.