دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: John Martone
سری:
ناشر: Arco Publishing Company
سال نشر: 1962
تعداد صفحات: 66
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 118 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Handbook Of Self-Defense in Pictures and Text به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کتابچه راهنمای دفاع از خود در تصاویر و متن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کتابچه راهنمای افسران مجری قانون در مورد تکنیک های تهاجمی و
دفاعی.
یکی از بزرگان «مبارزه عملی و واقعی» کمتر شناخته شده است!
مارتونه مطمئناً کار خود را میدانست، و واقعگرایی عملی و کارایی
مطالب توصیفشده در این کتاب کوچک عالی، آن را به یک آیتم «باید»
برای معلمهای رزمی حرفهای و دانشآموز جدی تبدیل میکند!
کتاب مارتونه، اگرچه مدتهاست که منتشر شده است. از چاپ، ارزش
جستجو برای آن را دارد. او در آن به وضوح عوامل مورد نیاز برای
موفقیت در نبرد تن به تن را توضیح میدهد و سپس به توضیح پایه و
اساس آنچه هر کسی که مشتاق مهارت عملی است باید بداند، میپردازد.
خوش فرم بودن و ماندن. چگونه بایستیم و حرکت کنیم. (مارتون یک
موضع جنگی اساسی را آموزش می دهد، که خوب است، شما باید یک موضع
بگیرید، اما - مانند موضع اپلگیت در Kill or Get Killed، تا حد
زیادی برای دفاع از خود اضافی است. چرا موضعی بگیرید که نشان
دهنده آمادگی برای انجام جنگ باشد بهتر است موضعی آرام اما آماده
داشته باشید که شما را آماده کند اما به این واقعیت که شما برای
عمل آماده هستید خیانت نمی کند). آنچه در مورد مواد موضعی خوب
است، حرکت پا است. مارتون که یک بوکسور (و یکی از شرکای جنگی جک
دمپسی) بوده است، تمام حرکات پا را بر اساس مدل بوکسور غربی
استوار میکند - که ما به طور مشابه در کمباتوی آمریکایی انجام
میدهیم - و هزاران برابر این موضع پیچیده و عجیب و غریب به نظر
میرسد. تمرینات کاری و حرکاتی که در اکثر هنرهای رزمی
کلاسیک/سنتی آموزش داده میشوند، ایجاد میکنند.
مهمترین استقبال، روش ساده مارتونه برای توصیف نقاط حیاتی بدن
است. مارتونه به جای برشمردن دهها هدف حیاتی (که در آزمایش نبرد
واقعی، به سختی قابل اعتماد هستند)، حمایت خود را به چند هدف اصلی
تقلیل میدهد – و آنهایی که توصیف میکند منطقی هستند. ما همیشه
با رکس اپلگیت در مورد این موضوع مهم توافق داشته ایم. بدن انسان
حدود ده ها یا بیشتر برای نبرد تن به تن سریع، واقعی و خطرناک
دارد. مارتون مانند اپلگیت معقول است و ارزش توجه به آن را
دارد.
با تاکید بر اینکه دست باز به جای دست بسته اسلحه بهتری برای
مبارزه جدی است (ما امیدواریم خواننده متوجه شود چیزی از یک
بوکسور حرفه ای می آید. جک دمپسی، زمانی که گاردهای ساحلی را در
نبردهای نزدیک آموزش می داد، همراه با همکارش، برنارد کوسنک، کشتی
گیر، بر این واقعیت نیز تاکید کردند) اولین ضربه ای که او اصرار
کرد، ضربه از لبه دست است. مارتون بر موقعیت شست بالا که توسط
فیربرن و اپلگیت برای ضربه زدن به لبه دست آموزش داده شده است
تاکید نمی کند، اما نسخه ای نزدیک به آنچه که توسط براون و بگالا
استفاده شده است را نشان می دهد که دوره آموزشی کادت هوانوردی
نیروی دریایی ایالات متحده را توسعه داده و تدریس می کنند. - نبرد
با دست، در طول جنگ جهانی دوم. جان مارتون همچنین ضربه نوک
انگشتان به شبکه خورشیدی را توصیف می کند (ضربه ای که ما نیز در
آن آموزش دیده ایم، توسط یک مربی سابق FBI که در طول جنگ جهانی
دوم این ضربه را از Fairbairn یاد گرفته بود). ما شخصاً به این
ضربه اهمیت نمیدهیم، اما در کارایی آن شکی نداریم که به درستی
رندر شود - به ویژه در برابر دشمنی که لباس بیرونی سبک میپوشد -
و برای کسانی که آن را دوست دارند، آن را دنبال کنند.
موارد ساده و خوب بیشتر در ادامه آمده است. در سراسر کتاب کوبیدن
انگشتان به داخل چشم، استفاده از انگشتان برای زدن یک گیره بر روی
نای، و اعمال تشنج و له کردن با دست به منظور حمله به بیضه ها.
دکترین خوب، ساده و قابل اعتمادی که کار میکند.
ما بهویژه از مارتونه حمایت میکنیم - و به تصویر میکشیم - که
دستهای باز را به صورت پنجهشکنی میکند. این تا حدودی یادآور
حمله عالی Tiger's Claw Fairbairn است، و این همان موادی است که
زمانی که شما می دانید چه چیزی به طرفداران ضربه می زند مورد نیاز
است! همه چیزهای زیبا و آکروباتیک را فراموش کنید! خدا را شکر که
جان مارتون تمام کرک های موجود در این کتاب را فراموش کرده و
کاملاً دور انداخته است!
چند اقدامات دفاعی واکنشی خوب و ساده شرح داده شده است، و مهارت
های ضد سلاح بسیار خوب است. بسیار شبیه به Applegate.
Martone دستورالعملهای فوقالعادهای برای افسران پلیس ارائه
میدهد - مشابه مطالبی که ما برای دانشآموزان خود که در مجریان
قانون کار میکنند حمایت میکنیم. توجه می کنیم - با قدردانی! -
که توصیه مارتونه در برخی موارد در آکادمی های پلیس شهری بزرگ
امروزی با ابروهای بریده تلقی می شود. به عنوان مثال، مارتونه
توصیه می کند: هرگز در هیچ مبارزه ای به حریف استراحت ندهید. آمین
بدون شک، لحن آن (همانطور که یک وکیل ممکن است بگوید) تهاجمی بیش
از حد را برای عموم مدرن و حساس نشان می دهد. (ای کاش اعضای مردم
نسبت به خطرات وحشتناکی که پلیس هنگام درگیر شدن با جنایتکاران در
نبرد تن به تن با آن مواجه می شود حساس تر بودند!).
ما دوست داشتیم در این کتاب کمی تأکید بیشتری بر لگد زدن داشته
باشیم - مخصوصاً ضربه زدن به پهلو.
در صورت تعادل، ما این کتاب را به عنوان یکی از 50 کتاب برتر رتبه
بندی می کنیم؟ تمام زمان ها متون عالی که به زبان انگلیسی با
موضوع دفاع شخصی و نبرد نزدیک نوشته شده اند.
Law Enforcement Officers Manual of Offensive and Defensive
Techniques.
One of the lesser-known of the «practical, real world combat»
greats! Martone certainly knew his business, and the practical
realism and functionality of the material described in this
excellent little book makes it a «must acquire» item for the
professional combatives teacher and the serious student,
alike!
Martone’s book, although long out of print, is well worth
searching for. In it he explains very clearly the factors
needed for success in hand-to-hand combat, and then proceeds to
explain the basis of what anyone aspiring to practical
proficiency needs to know. Getting and staying in shape. How to
stand and move. (Martone teaches a basic fighting stance, which
is good, of you must take a stance, but — like Applegate’s
stance in Kill Or Get Killed, is largely superfluous for
self-defense. Why get into a stance that betrays a readiness to
do battle? Better a relaxed-but-ready stance that prepares you
but that does not betray the fact that you are ready for
action). What is good about the stance material is the
footwork. Having been a boxer (and one of Jack Dempsey’s
sparring partners), Martone bases all footwork on the Western
boxer’s model — which we do, similarly, in American Combato —
and which makes a thousand times the sense that all of the
elaborate and exotic stance work drills and movements make,
that are taught in most of the classical/traditional martial
arts.
Most welcome is Martone’s simplified way of describing the
body’s vital points. Instead of enumerating dozens of vital
targets (of which, when put to the test of real combat, are
hardly all that reliable, at all) Martone reduces his advocacy
to a few core targets — and those he describe make sense. We
have always agreed with Rex Applegate on this matter of vital
points. The human body has about a dozen or so for the purpose
of fast-moving, genuine, dangerously serious hand-to-hand
combat. Martone is sensible and worth paying attention to, as
is Applegate.
Emphasizing that the open rather than the closed hand is the
better weapon for serious combat (something, we hope the reader
will note, is coming from a professionally qualified boxer.
Jack Dempsey, when training Coast Guardsmen in close combat,
along with his colleague, Bernard Cosneck, the wrestler,
stressed this fact, too) the first blow urged by him is the
edge-of-the-hand blow. Martone does not emphasize the thumb up
position taught by Fairbairn and Applegate for the
edge-of-the-hand blow, but illustrates a version closer to that
utilized by Brown and Begala who developed and taught the U.S.
Naval Aviation Cadet’s Course in hand-to-hand combat, during
WWII. John Martone also describes the fingertips thrust to the
solar plexus (a blow that we were trained in also, by a former
FBI Instructor who had learned the blow from Fairbairn during
WWII). We personally do not care for this blow, but we have no
doubt about its efficacy when properly rendered — particularly
against an adversary wearing light outer clothing — and for
those who like it, go for it.
More good, simple stuff follows throughout the book. Ramming
fingers into the eyes, using the fingers to apply a
pincher-grip to the windpipe, and employing a
seizure-and-crushing action with the hand in order to attack
the testicles. Good, simple, reliable doctrine that
WORKS.
We especially like Martone’s advocating — and illustrating —
open hand claw-ripping to the face. This is somewhat
reminiscent of Fairbairn’s excellent Tiger’s Claw attack, and
this is the kind of material that is needed when the
you-know-what hits the fan! Forget all of the pretty and
acrobatic stuff! Thank goodness John Martone has forgotten and
completely discarded all of the fluff in this book!
There are some good, simple reactive defense actions described,
and the counter weapon skills are very good. Very similar to
Applegate’s.
Martone provides some superb guidelines for police officers —
similar to the material that we advocate for our students who
work in law enforcement. We note — appreciatively! — that
Martone’s advice would in some instances be regarded with
raised eyebrows in today’s major urban police academies. For
example, Martone advises: Never give an adversary a break in
any fight. Amen. Doubtless, the tone of that (as a lawyer might
say) conveys a bit too much aggressiveness for the modern,
sensitive public. (Would that members of the public were more
sensitive to the horrific dangers that police face when
engaging felons in hand-to-hand battle!).
We would have liked to have seen a bit more emphasis on kicking
in this book — most specifically the side stomping type
kick.
On balance we’d rate this book as being among the top 50? all
time great texts that have been written in English on the
subject of self-defense and close combat.