Handbook of Psychopharmacology: Volume 7: Principles of Behavioral Pharmacology

شش جلد اول هندبوک، نوروفارماکولوژی پایه را بررسی می‌کند، که بر اساس تخصص در بیوشیمی، فارماکولوژی و الکتروفیزیولوژی است. سه جلد بعدی توجه را بر اهمیت عملکردی این مکانیسم‌های عصبی فارماکولوژیکی برای رفتار طبیعی متمرکز می‌کند. به منظور مطالعه این رابط در ارگانیسم فعال دست نخورده، روش های مناسب برای توصیف و کمی سازی رفتار باید توسعه یابد. بیست سال گذشته شاهد انقلابی در مطالعه رفتار بوده‌ایم که ما را از بحث‌های نظری اغلب بی‌ثمر به سمت رفتارگرایی توصیفی دور کرده است. دستاوردهای فنی در طراحی دستگاه و ثبت رفتار نقش مهمی در این تحولات ایفا کرد و روش های رفتاری حاصل در مطالعه اثرات داروها پذیرفته شده و مفید واقع شده است. توسعه روان فارماکولوژی به عنوان یک رشته به همان اندازه که مدیون این روش های رفتاری است، به همان اندازه که مدیون تکنیک های عصبی دارویی اولیه است که برای مطالعات آزمایشگاهی پیشگام بود. در بخش اول جلد 7، تلاش شده است تا مروری بر نظریه و عمل در علوم رفتاری ارائه شود. فصل میلنر به مفهوم انگیزش در یک چارچوب نظری می پردازد. در مقابل، فصل های مورس و همکاران. و Dews و DeWeese دیدگاه توصیفی تری از روش های مختلفی را ارائه می دهند که در آن محرک های نفرت انگیز رفتار و اهمیت برنامه های تقویت را در تعیین مشخصات پاسخ در حیوان کنترل می کنند. اهمیت یکسان روش های رفتاری مشاهده ای توسط مکینتاش و همکاران به خوبی نشان داده شده است.

The first six volumes of the Handbook reviewed basic neuropharmacology, drawing on expertise in biochemistry, pharmacology and electrophysiology. The next three volumes focus attention on the functional importance of these basic neuropharmacological mechanisms for normal behavior. In order to study this interface in the intact functioning organism, appropriate methods for describing and quantifying behavior must be developed. The past twenty years have witnessed a revolution in the study of behavior which has taken us away from the often fruitless theoretical arguments to descriptive behaviorism. Technical achievements in the design of apparatus and the recording of behavior played an important role in these developments, and the resultant behavioral methods have been accepted and found useful in studying the effects of drugs. The development of psycho­ pharmacology as a discipline owes as much to these behavioral methods as it does to the basic neuropharmacological techniques pioneered for in vitro studies. In the first section of Volume 7, an effort has been made to provide reviews both of theory and practice in behavioral science. Milner's chapter deals with the concept of motivation in a theoretical framework. By contrast, the chapters by Morse et al. and Dews and DeWeese provide a more descriptive view of the various ways in which aversive stimuli control behavior and the importance of schedules of reinforcement in determining the profile of responding in the animal. The equal importance of observational behav­ ioral methods is well illustrated by Mackintosh et al.