Handbook of Neurochemistry: Volume 6: Receptors in the Nervous System

یک پیشرفت عمده در علوم زیستی در دهه گذشته شناسایی بیوشیمیایی گیرنده های غشای سلولی بوده است. وجود مواد گیرنده بر روی سطح سلول ها که مولکول های خارج سلولی را می شناسند و به آنها متصل می شوند در ابتدای قرن توسط پل ارلیش فارماکولوژیست و ایمونولوژیست و فیزیولوژیست J. N. Langley پیشنهاد شد. از آن زمان، گیرنده ها نقش مهمی در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی و پاتولوژیک ایفا می کنند. در طول سال‌ها تلاش‌های زیادی برای جداسازی فیزیکی و شناسایی شیمیایی گیرنده‌ها صورت گرفته است، اما به دلیل غلظت بسیار کم گیرنده‌ها و محلی‌سازی غشایی، این تلاش‌ها با موفقیت محدودی مواجه شده‌اند. با این حال، با وجود شکست در توصیف مواد گیرنده، مفهوم حضور چنین مولکول‌هایی دارای ارزش اکتشافی قابل توجهی است. با استفاده از رویکردهای دارویی، فیزیولوژیکی و ایمونولوژیک، محققان چندین گیرنده خاص را شناسایی کرده اند. g. ، a-و ~-آدرنرژیک، نیکوتین و موسکارینی کولینرژیک و هیستامی نرژیک. با مشخص کردن انواع مختلف گیرنده‌ها بر روی سلول‌های مم بران، داروهای زیادی ساخته شدند که از نظر تجربی و سپس از نظر آپوپتیک مفید هستند. تنها در اوایل دهه 1970 بود که روش‌هایی برای اندازه‌گیری خاص، خصوصیات شیمیایی و جداسازی فیزیکی گیرنده‌های غشای سلولی توسعه یافت. این پیشرفت‌ها با در دسترس بودن لیگاندهایی با رادیواکتیویته ویژه بالا که فعالیت بیولوژیکی خود را حفظ می‌کردند و روش‌های آزمایشی که بین اتصال اختصاصی و غیر اختصاصی لیگاندها تمایز قائل می‌شد، ممکن شد.

A major advance in the biological sciences in the past decade has been the biochemical identification of cell membrane receptors. The existence of re­ ceptor substances on the surface of cells that recognize and bind to extracellular molecules was proposed at the beginning of the century by the pharmacologist and immunologist Paul Ehrlich and the physiologist J. N. Langley. Since then, receptors have been found to play an important role in numerous physiological and pathological processes. Over the years many attempts have been made to physically isolate and chemically characterize receptors, but because of the receptors' extremely low concentration and membrane localization, these ef­ forts have met with limited success. Yet, despite the failure to characterize receptor substances, the concept of the presence of such molecules has had considerable heuristic value. Using pharmacological, physiological, and im­ munologic approaches, researchers have identified several specific receptors, e. g. , a-and ~-adrenergic, nicotinic and muscarinic cholinergic, and histami­ nergic. With the characterization of various types of receptors on cell mem­ branes, many drugs were developed that proved to be experimentally and ther­ apeutically useful. It was only in the early 1970s that methods for the specific measurement, chemical characterization, and physical isolation of cell membrane receptors were developed. These advances were made possible by the availability of ligands with high specific radioactivity that retained their biological activity and of experimental procedures that differentiated between specific and non­ specific binding of ligands.