Handbook of Creativity

انگیزه ایجاد یک \"راهنمای\" خلاقیت ما با آنچه معمولاً توسط ویراستاران سایر جلدها توصیف می شود متفاوت بود. احساس ما مبنی بر اینکه به یک کتاب راهنما نیاز است، نه از سیل مطالعات بسیار دانشمندی که سازماندهی را فرا می‌خواند، سرچشمه می‌گیرد، و نه از این باور که این رشته آنقدر کامل بیان شده است که چنین کتابی برای ارائه جمع‌بندی و مرجع ضروری است. درعوض، این کتاب راهنما به عنوان تلاشی برای ارائه ساختار و سازماندهی برای یک رشته مطالعاتی که از دیدگاه ما، نمونه‌ای در مقیاس بزرگ از یک برنامه تحقیقاتی "تحویل‌یافته" بود، مفهوم‌سازی شد (به براون، فصل 1 مراجعه کنید). . کتاب راهنما از مجموعه ای از بحث ها که چندین سال طول کشید رشد کرد. در قلب بیشتر تعاملات ما یک نارضایتی عمیق از وضعیت تحقیقات در مورد خلاقیت بود. اتفاق نظر ما این بود که تعداد آثار \"خوب\" منتشر شده در مورد خلاقیت هر سال اندک بوده و کمتر می شود. علاوه بر این، ما نمی‌توانیم به مجله، متن یا سازمان حرفه‌ای اشاره کنیم که رهبری این حوزه را در شکل‌دهی یک چارچوب علمی معتبر برای توسعه برنامه‌های تحقیقاتی در خلاقیت ارائه می‌دهد. در همان زمان، ما در حال بازیگری بودیم تا وسیله ای برای تجلیل از یک دوست عزیز، E. Paul Torrance. تصمیم ما این بود که به بهترین وجه بتوانیم از پل قدردانی کنیم و با تهیه کتابچه راهنمای طراحی شده برای به چالش کشیدن دیدگاه های سنتی و در عین حال ارائه برنامه های تحقیقاتی بر اساس دیدگاه های روانشناختی معاصر، بر تحقیقات در مورد خلاقیت تأثیر بگذاریم.

The motivation underlying our development of a "handbook" of creativity was different from what usually is described by editors of other such volumes. Our sense that a handbook was needed sprang not from a deluge of highly erudite studies calling out for organization, nor did it stem from a belief that the field had become so fully articulated that such a book was necessary to provide summation and reference. Instead, this handbook was conceptualized as an attempt to provide structure and organization for a field of study that, from our perspective, had come to be a large-scale example of a "degenerating" research program (see Brown, Chapter 1). The handbook grew out of a series of discussions that spanned several years. At the heart of most of our interactions was a profound unhappiness with the state of research on creativity. Our consensus was that the number of "good" works published on creativity each year was small and growing smaller. Further, we could not point to a journal, text, or professional organization that was providing leadership for the field in shaping a scientifically sound framework for the development of research programs in creativity. At the same time, we were casting about for a means of honoring a dear friend, E. Paul Torrance. Our decision was that we might best be able to honor Paul and influence research on creativity by developing a handbook designed to challenge traditional perspectives while offering research agendas based on contemporary psychological views.