Handbook for the Academic Physician

این کتاب ابزار جسورانه و مفیدی است که مفاهیم، ​​اصول و حقایق مورد نیاز برای ایجاد و تقویت یک حرفه در پزشکی دانشگاهی را ارائه می‌دهد. توسعه سطح بالایی از شایستگی در دانشگاه مستلزم توسعه مهارت ها علاوه بر مهارت های تخصصی یا رشته خود است. برای انجام تحقیقات، انجام مسئولیت های اداری و آموزش دانشجویان و همکاران به مهارت هایی نیاز است. این مهارت ها زنگ و سوت نیستند. آنها عناصر زندگی دانشگاهی هستند که موقعیت را واقعاً دانشگاهی می کنند. این کتاب اطلاعات حیاتی مورد نیاز برای موفقیت در آن جهان را فراهم می کند. تاکنون بسیاری از دانشگاهیان با تجربه و از طریق مشاهده الگوها و مربیان در مورد عناصر شغلی خارج از رشته فردی خود اطلاعات کسب کرده اند. در دنیای پیچیده، بسیار رقابتی و به سرعت در حال تغییر پزشکی دانشگاهی، دیگر زمانی برای کارآموزی طولانی مدت وجود ندارد. زمانی که افراد برای پست‌های مهم بر اساس مهارت‌هایی در زمینه‌هایی که ممکن است در مسئولیت‌های اصلی موقعیت جدید مرکزی نباشند، این مؤسسه در معرض خطر قرار می‌گیرد. چند بار شنیده می شود: "او دانشمند بزرگی است، اما او بخش خود را با ذهنیت جعبه کفش اداره می کند." "او یک پزشک فوق العاده است، اما او کمیته ای را اداره می کند که انگار همه چیز را می داند. من از کار کردن با او متنفرم. \" \"چگونه یک استاد تمام عیار می تواند معلم بدی باشد؟\" همه موارد فوق نشانه های نیاز به مهارت های خاص است.

This book is a bold and useful tool that provides the concepts, principles, and facts needed to build and to strengthen a career in academic medi­ cine. Developing a high level of competency in academia requires the development of skills in addition to those in one's own specialty or dis­ cipline. One needs skills for conducting research, meeting administrative responsibilities, and educating students and colleagues. These skills are not bells and whistles. They are the elements of academic life that make the position truly academic. This book provides the critical information needed to succeed in that world. Until now many academicians have learned about elements of their job outside their individual discipline by experience and through the obser­ vation of role models and mentors. In the complex, highly competitive, rapidly changing world of academic medicine there is no longer time for a prolonged apprenticeship. The institution is endangered when individ­ uals are selected for critical posts based upon skills in areas that may not be central to the principal responsibilities of the new position. How often one hears: "He is a great scientist but he runs his department with a shoe box mentality." "She is a fantastic clinician, but she runs a committee as if she knows everything. I hate working with her." "How can a full professor be such a lousy teacher?" All of the above are symptoms of the need for special skills.