Halophytes as a resource for livestock and for rehabilitation of degraded lands

بیابان زایی (تخریب زمین در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب که عمدتاً ناشی از تأثیرات نامطلوب انسانی است) مشکل اصلی زیست محیطی زمین های خشک است که بیش از 40 درصد از کل مساحت زمین را به خود اختصاص داده است. این پدیده حدود 3.6 میلیارد هکتار را تهدید می کند و در حال حاضر معیشت حدود 900 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می دهد. Thl! جهان در حال حاضر سالانه حدود 1.5 میلیون هکتار از کل اراضی آبی (240 میلیون هکتار) را از دست می دهد که بیشتر به دلیل شور شدن، عمدتاً در اراضی دیم است. خاک های آسیب دیده نمک به طور گسترده در سراسر مناطق خشک و نیمه خشک پراکنده شده اند و به ویژه در چین (7 میلیون هکتار)، هند (20 میلیون هکتار)، پاکستان (3.2 میلیون هکتار)، ایالات متحده آمریکا (5.2 میلیون هکتار) و همچنین شدید است. خاور نزدیک، جنوب اروپا و جاهای دیگر. تقاضا برای تولید، فشار بر زمین های مولد موجود را افزایش داده و محدودیت های تولید را به زمین های حاشیه ای فزاینده منتقل کرده است. شیوه های عاقلانه استفاده از زمین هنوز برای چنین شرایطی توسعه نیافته است. مدیر اجرایی UNEP در فوریه 1992 در مورد "وضعیت بیابان زایی و اجرای برنامه اقدام سازمان ملل متحد برای بیابان زایی Comtat (PACD)" به شورای حاکم گزارش داد. گزارش نتیجه می‌گیرد که تلاش‌های عمده برای اجرای PACD به‌جای عملیات میدانی اصلاحی مشخص، به اقدامات حمایتی کمک کرده است. شواهد کمی از progrl!ss در زمین های زراعی آبی، زمین های زراعی دیم یا مراتع یافت شد. توصیه می‌شود که هر قطعه زمین باید با توجه به ویژگی‌های اکولوژیکی، قابلیت‌های طبیعی و محدودیت‌های آن استفاده شود.

Desertification (land degradation in arid, semi-arid and dry sub-humid areas resulting mainly from adverse human impacts) is the main environmental problem of dry lands, which occupy more than 40 per cent of the total global land area. The phenomenon threatens about 3.6 billion hectares and currently affects the livelihood of about 900 million people. Thl! world is now losing annually about 1.5 million hectares of total irrigated lands (240 million hectares) due mostly to salinization, mainly in drylands. Salt affected soils are widely distributed throughout the arid and semi-arid regions, and particularly severe in China (7 million ha), India (20 million ha), Pakistan (3.2 million ha), USA (5.2 million ha), as well as Near East, southern Europe and elsewhere. Demands on production have increased the pressure on existing productive land and moved the limits of production onto increasingly marginal lands. Wise land-use practices have yet to be developed for such conditions. The Executive Director of UNEP reported to the Governing Council in February 1992 concerning the "Status of Desertification and Implementation of the United Nations Plan of Action to Comtat Desertification (PACD)". The Report concludes that major efforts to implement the PACD had gJne into supporting measures rather than concrete corrective field operations. Little evidence of progrl!ss was found in irrigated croplands, rainfed croplands or rangelands. It was recommended that every piece of land should be used in keeping with its ecological characteristics, natural capabilities and constraints.