Haemostasis in Cerebrospinal Fluid: Basic Concept of Antifibrinolytic Therapy of Subarachnoid Haemorrhage

تقریباً صد سال از زمان اولین توصیف آنوریسم داخل جمجمه توسط مورگانی در سال 1761 تا سال 1859 می گذرد، زمانی که سر ویلیام ویتی گول به این نتیجه رسید که خونریزی در فضای زیر عنکبوتیه ناشی از پارگی آنوریسم است. معرفی پونکسیون کمری توسط Quincke 1891 و آنژیوگرافی مغزی توسط Moniz 1927 امکان تشخیص خونریزی و منبع آن را فراهم کرد. در دهه‌های اخیر مشکلات درمان، قبل از هر چیز به دلیل ناکافی بودن روش‌های محافظه کارانه درمان در بیشتر موارد، و تجربه جراحی و محدودیت‌های آن که مدت‌ها قبل آشکار شد، برجسته شده است. به دلیل توسعه نامنظم جراحی مغز و اعصاب و جراحی عروق، مهمتر از همه، از آنجایی که از تکنیک میکروسرجری استفاده شده است، حذف کامل منبع خونریزی امکان پذیر شده است، حتی اگر هنوز دیدگاه های کاملا متفاوتی در مورد مناسب ترین زمان وجود داشت. برای مداخله جراحی، جدا از شرایط محلی غالب 134، 143، 144،261. در یک برنامه به روز درمان هموراژ زیر عنکبوتیه (SAH) اقدامات محافظه کارانه برای پل زدن دوره قبل از عمل مناسب است و در مواردی که منبع خونریزی پیدا نمی شود باید تنها راه حل در نظر گرفته شود. تا آنجا که به اثربخشی چنین درمان محافظه‌کارانه‌ای مربوط می‌شود، میزان خونریزی مجدد و مرگ‌ومیر نظرات کافی را ارائه می‌دهند.

Almost a hundred years passed from the time of the first description of an intracranial aneurysm by Morgagni in 1761 to the year 1859, when Sir William Withey Gull arrived at the conclusion that haemorrhage in the subarachnoid space is caused by ruptured aneurysms. The introduction of lumbar puncture by Quincke 1891 and cerebral angiography by Moniz 1927 made it possible to establish the diagnosis of haemorrhage and its source. In recent decades the problems of treatment have come into prominence, first of all because of the inadequacy of conservative methods of treatment in most of the cases, and from surgical experience and its limitations which became apparent before very long. Because of the erratic development of neurosurgery and vascular surgery, above all, since the technique of microsurgery has been used, the entire removal of the source of haemorrhage has become a possibility, even though there were still quite different views taken regarding the most convenient time for surgical intervention, apart from the prevailing local conditions 134, 143, 144,261. In an up-to-date plan of treatment of subarachnoid haem­ orrhage (SAH) conservative measures are appropriate for bridging the pre-operative period, and must be considered the only solution in those cases in which the source of haemorrhage cannot be found. As far as the effectiveness of such conservative therapy is con­ cerned, the rate of re bleeding and the mortality provide sufficient comment.