Gut Feminism

در فمینیسم روده الیزابت آ. ویلسون از فمینیست ها می خواهد که مقاومت خود را در برابر داده های بیولوژیکی و دارویی تجدید نظر کنند. او با معطوف کردن توجه خود به روده و افسردگی، می پرسد که وقتی نظریه فمینیستی به طور غریزی آنتی بیولوژیک نباشد، چه نوآوری های مفهومی و روش شناختی ممکن می شود. او تحقیقات در مورد داروهای ضد افسردگی، دارونماها، انتقال، فانتزی، اختلالات خوردن و خودکشی را با دو هدف در ذهن بررسی می‌کند: نشان دادن اینکه چگونه داده‌های دارویی می‌توانند برای نظریه فمینیستی مفید باشند، و پرداختن به نقش ضروری پرخاشگری در سیاست فمینیستی. چالش تحریک آمیز فمینیسم در برابر نظریه فمینیستی این است که اگر بتواند به داده های بیولوژیکی توجه کند و ظرفیت آسیب رساندن خود را تحمل کند، قدرتمندتر خواهد بود.

In Gut Feminism Elizabeth A. Wilson urges feminists to rethink their resistance to biological and pharmaceutical data. Turning her attention to the gut and depression, she asks what conceptual and methodological innovations become possible when feminist theory isn’t so instinctively antibiological. She examines research on anti-depressants, placebos, transference, phantasy, eating disorders and suicidality with two goals in mind: to show how pharmaceutical data can be useful for feminist theory, and to address the necessary role of aggression in feminist politics. Gut Feminism’s provocative challenge to feminist theory is that it would be more powerful if it could attend to biological data and tolerate its own capacity for harm.