Gurwitsch's Relevancy for Cognitive Science

وقتی این شایعه را شنیدم که یافته‌های مربوط به سیستم عصبی مرکزی به‌دست‌آمده با فناوری‌های جدید، مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)، برای ارتباط با نتایج خام چندین دهه بسیار ظریف بود. روان‌شناسی رفتارگرا، و اینکه برخی از روانشناسان اکنون به توصیف پدیده‌های ذهنی در ویلیام جیمز، ادموند هوسرل، و موریس مرلوپونتی و حتی در بودیسم روی آورده‌اند، من از خود پرسیدم: «چرا آرون گورویچ هم نه؟» از این گذشته، معلم من مرتباً در مورد انواع، مفاهیم اساسی و روش‌های روان‌شناسی تأمل می‌کرد، با آدهمار گلب و کورت گلدشتاین در مؤسسه تحقیق در مورد جانبازان آسیب‌دیده مغزی در فرانکفورت در دهه 1920 کار می‌کرد، و آشکارا از نظریه گشتالت برای تجدید نظر در دکترین‌های مرکزی هوسرلی استفاده می‌کرد. و یکی دو چیز به مرلوپونتی آموخت. این که آخرین کتاب از Nachlass او به تازگی منتشر شده بود و من اخیراً مقاله ای در مورد نظریه 1 روانشناسی او نوشته بودم، بدون شک این پروژه را برای من متبلور کرد. «علم شناختی» چیست؟ در یک نقطه از جمع آوری این جلد، از شرکت کنندگان نظرسنجی کردم و پرسیدم که آیا آنها «علوم شناختی» را ترجیح می دهند یا «علوم شناختی». اکثر کسانی که پاسخ دادند عبارت دوم را ترجیح دادند. در اینجا هنوز برای من ابهامی وجود دارد، اما من گمان می‌کنم که علوم شناختی نمونه دیگری از چیزی است که من آن را «چند رشته‌ای» می‌نامم. یک چند رشته ای شامل شرکت کنندگانی می شود که با مجموعه ای از مسائل مواجه می شوند که به بهترین وجه تحت بیش از یک دیدگاه انضباطی به آن پرداخته می شود.

When I heard the rumor that the findings about the central nervous system obtained with new technology, such as Magnetic Resonance Imaging (MRI) and Positron Emission Tomography (PET), were too subtle to correlate with the crude results of many decades of behavioristic psychology, and that some psychologists were now turning to descriptions of subjective phenomena in William James, Edmund Husserl, and Maurice Merleau-Ponty—and even in Buddhism—I asked myself, “Why not Aron Gurwitsch as well?” After all, my teacher regularly reflected on the types, basic concepts, and methods of psychology, worked with Adhémar Gelb and Kurt Goldstein in the institute investigating brain-injured veterans at Frankfurt in the 1920s, conspicuously employed Gestalt theory to revise central Husserlian doctrines, and taught Merleau-Ponty a thing or two. That the last book from his Nachlass had recently been published and that I had recently written an essay on his theory of 1 psychology no doubt helped crystallize this project for me. What is “cognitive science”? At one point in assembling this volume I polled the participants, asking whether they preferred “the cognitive sciences” or “cognitive science. ” Most who answered preferred the latter expression. There is still some vagueness here for me, but I do suspect that cognitive science is 2 another example of what I call a “multidiscipline. ” A multidiscipline includes participants who confront a set of issues that is best approached under more than one disciplinary perspective.