Guilty Thing: A Life of Thomas De Quincey

بیوگرافی پویا از یکی از اسرارآمیزترین اعضای حلقه وردزورث و آخرین فرد رمانتیک

توماس دی کوئینسی وسواسی بود. او با وردزورث و کولریج، که تصنیف های غناییشان فیلمنامه زندگی او را فراهم کردند، و با ایده مرگ ناگهانی وسواس داشت. دی کوینسی با فرار از مدرسه برای تعقیب این دو شاعر، خود را به دنیای آنها تلقین کرد. او با استناد به حساسیت خود بر اساس وردزورث و شخصیتش بر اساس شخصیت کولریج، مثلثی از پیچیدگی روانشناختی غیرعادی را شکل داد.

در بیست و چهار سالگی، دی کوئینسی به عنوان مستأجر داو کوتیج، محل اقامت سابق شاعر در گراسمر، جایگزین وردزورث شد. او در این مکان شگفت انگیز گزارش های قتل بدنام بزرگراه راتکلیف در سال 1811 را دنبال کرد، زمانی که دو خانواده، از جمله یک نوزاد، در خانه های خود قصابی شدند. در تخیل آغشته به تریاک، قاتل شاعر شد و شاعر قاتل. فرانسیس ویلسون که در درباره قتل به عنوان یکی از هنرهای زیبا، مجموعه مقالات درخشان دی کوئینسی جاسازی شده است، داستان شگفت انگیز روابط خود با وردزورث و کولریج را می یابد.

افیون ساخته شده بود. از دی کوینسی، به او اجازه می دهد تا تعارضات خود را حل کند، خودسرزنشگری را از بین ببرد، و خود را از گناه دور کند. تریاک همچنین به او اجازه نوشتن داد و دی کوئینسی با نام مستعار "تریاک خوار" به عنوان عجیب ترین و اصیل ترین روزنامه نگار عصر خود ظاهر شد. نفوذ او قابل توجه بوده است. پو دوبل او شد. داستایوفسکی با اعترافات یک تریاک خوار انگلیسی در جیب خود به تبعید رفت. و چارلز دیکنز، اسکار وایلد، جورج اورول، آلفرد هیچکاک و ولادیمیر ناباکوف همگی از جانبازان دی کوئینسی بودند.

بیوگرافی های دیگری از توماس دی کوینسی وجود داشته است، اما Guilty Thing اولین انیمیشنی است که توسط روح خود دی کوینسی ساخته شده است. فرانسیس ویلسون به دنبال رشد وسواس های خود از دانه تا گلدهی کامل و ردیابی راه های درهم تنیده آنها، کلید اصلی ذهن گسترده پیرانزی دی کوئینسی را پیدا می کند. Guilty Thing که داستانی از پرستش قهرمان و انتقام را باز می کند، آخرین رمانتیک ها را زنده می کند و قاطعانه ویلسون را به عنوان یکی از برجسته ترین زندگی نامه نویسان معاصر ما تثبیت می کند.

A dynamic biography of one of the most mysterious members of Wordsworth’s circle and the last of the Romantics

Thomas De Quincey was an obsessive. He was obsessed with Wordsworth and Coleridge, whose Lyrical Balladsprovided the script to his life, and by the idea of sudden death. Running away from school to pursue the two poets, De Quincey insinuated himself into their world. Basing his sensibility on Wordsworth’s and his character on Coleridge’s, he forged a triangle of unusual psychological complexity.

Aged twenty-four, De Quincey replaced Wordsworth as the tenant of Dove Cottage, the poet’s former residence in Grasmere. In this idyllic spot he followed the reports of the notorious Ratcliffe Highway murders of 1811, when two families, including a baby, were butchered in their own homes. In his opium-soaked imagination the murderer became a poet while the poet became a murderer. Embedded in On Murder as One of the Fine Arts, De Quincey’s brilliant series of essays, Frances Wilson finds the startling story of his relationships with Wordsworth and Coleridge.

Opium was the making of De Quincey, allowing him to dissolve self-conflict, eliminate self-recrimination, and divest himself of guilt. Opium also allowed him to write, and under the pseudonym “The Opium-Eater” De Quincey emerged as the strangest and most original journalist of his age. His influence has been considerable. Poe became his double; Dostoevsky went into exile with Confessions of an English Opium-Eater in his pocket; and Charles Dickens, Oscar Wilde, George Orwell, Alfred Hitchcock, and Vladimir Nabokov were all De Quincey devotees.

There have been other biographies of Thomas De Quincey, but Guilty Thing is the first to be animated by the spirit of De Quincey himself. Following the growth of his obsessions from seed to full flowering and tracing the ways they intertwined, Frances Wilson finds the master key to De Quincey’s vast Piranesian mind. Unraveling a tale of hero worship and revenge, Guilty Thing brings the last of the Romantics roaring back to life and firmly establishes Wilson as one of our foremost contemporary biographers.