Growth Factors and Wound Healing: Basic Science and Potential Clinical Applications

زیست‌شناسی بهبود زخم و ترمیم بافت به طور فزاینده‌ای تعریف می‌شود. در عین حال، در دسترس بودن فاکتورهای رشد پپتیدی نوترکیب برای تحقیقات بالینی، آزمایشات متعددی را برای تجویز فاکتور رشد به عنوان درمان کمکی برای افزایش سرعت و کیفیت ترمیم زخم حاد و مزمن انجام داده است. اطلاعات جدید علوم پایه در مورد عملکرد فاکتور رشد و تنظیم به دست آمده در آزمایشگاه تحقیقاتی به طور فعال در مطالعات حیوانی و در محیط های تحقیقات بالینی استفاده می شود. علاوه بر مطالعات زخم های سطحی، تعداد فزاینده ای از تحقیقات در مورد تجویز فاکتور رشد بر بهبود و ترمیم در بافت های غیر پوستی مانند دستگاه روده و سایر اندام ها متمرکز شده است. در حالی که میزان اطلاعات جدید در مورد بیولوژی مولکولی بیان، سیگنال دهی و عملکرد فاکتور رشد در سال های اخیر بسیار زیاد بوده است، نتایج بسیاری از آزمایشات بالینی در مورد تجویز فاکتور رشد در بهبود زخم ناامید کننده بوده است. این ممکن است تا حدی به دلیل ناهمگونی زخم‌های بالینی و بیمارانی باشد که آنها را نگهداری می‌کنند، مراقبت‌های کمتر از استاندارد کافی در گروه‌های آزمایش و کنترل، مسائل مربوط به دوز دارو، و کنترل ناکافی برای مسائل مهم مرتبط با بهبودی مانند مصرف مواد مغذی و وضعیت تغذیه اساسی.

The biology of wound healing and tissue repair are increasingly being defined. At the same time, the availability of recombinant peptide growth factors for clinical investigation has prompted numerous trials of growth factor administration as adjunctive therapy to enhance the rate and quality of acute and chronic wound repair. New basic science information on growth factor function and regulation obtained in the research laboratory is actively being applied in animal studies and in clinical research settings. In addition to studies of surface wounds, an increasing number of investiga­ tions on growth factor administration have focused on healing and repair in nondermal tissues such as the intestinal tract and other organs. While the amount of new information on the molecular biology of growth factor expression, signaling, and function has been exponential in recent years, results of many clinical trials on growth factor administration in wound healing have been disappointing. This may be due, in part, to the heterogeneity of clinical wounds and the patients who harbor them, less than adequate standardization of care in experimental and control groups, issues related to drug dosing, and inadequate control for important issues relevant to healing such as nutrient intake and underlying nutritional status.