Group Rights as Human Rights

نظریه‌های لیبرال مدت‌ها اصرار داشته‌اند که تنوع فرهنگی در جوامع دموکراتیک را می‌توان از طریق ابزارهای لیبرال کلاسیک، به‌ویژه از طریق حقوق فردی تطبیق داد، و آنها اغلب ادعاهای اقلیت‌های فرهنگی برای حقوق گروهی را غیرلیبرال رد کرده‌اند. حقوق گروه به عنوان حقوق بشر استدلال می کند که چنین ردی نادرست است. بر اساس تحلیلی کامل از مفهوم حقوق گروهی، پیشنهاد می‌کند که بر دوگانگی غالب بین حقوق بشر «فردی» و حقوق گروهی «جمعی» غلبه کنیم، زیرا حقوق گروهی در خدمت منافع فردی نیز هست. همچنین این ادعا را به چالش می‌کشد که حقوق گروهی، که به این شکل درک شده، با اصل لیبرال بی‌طرفی در تضاد است. برعکس، این حقوق به تحقق آرمان بی طرفی کمک می کند زیرا با تعصبات فرهنگی موجود در کشورهای غربی مقابله می کند. حقوق گروهی شایسته طبقه بندی به عنوان حقوق بشر است زیرا به منافع اساسی و اخلاقی مهم انسانی پاسخ می دهد. با خواندن نظریات ویل کیملیکا و چارلز تیلور به عنوان مکمل و نه مخالف، حقوق گروه به عنوان حقوق بشر حقوق گروهی را هم در ارزش تعلق فرهنگی برای توسعه خودمختاری فردی و هم در نیاز هر فرد برای به رسمیت شناختن هویت خود می بیند. این بنیاد دوگانه پیامدهای مهمی برای دامنه حقوق گروهی دارد: پتانسیل آنها را نه تنها در برخورد با اقلیت های ملی، بلکه با گروه های مهاجر نیز برجسته می کند. و اجازه می دهد تا مشخص شود که چنین حقوقی تا چه اندازه باید به نفع گروه های غیر لیبرال باشد. مشارکت، نه مداخله، در اینجا باید اصل راهنما باشد تا حقوق گروهی وعده لیبرالی را محقق کند.

Liberal theories have long insisted that cultural diversity in democratic societies can be accommodated through classical liberal tools, in particular through individual rights, and they have often rejected the claims of cultural minorities for group rights as illiberal. Group Rights as Human Rights argues that such a rejection is misguided. Based on a thorough analysis of the concept of group rights, it proposes to overcome the dominant dichotomy between "individual" human rights and "collective" group rights by recognizing that group rights also serve individual interests. It also challenges the claim that group rights, so understood, conflict with the liberal principle of neutrality; on the contrary, these rights help realize the neutrality ideal as they counter cultural biases that exist in Western states. Group rights deserve to be classified as human rights because they respond to fundamental, and morally important, human interests. Reading the theories of Will Kymlicka and Charles Taylor as complementary rather than opposed, Group Rights as Human Rights sees group rights as anchored both in the value of cultural belonging for the development of individual autonomy and in each person’s need for a recognition of her identity. This double foundation has important consequences for the scope of group rights: it highlights their potential not only in dealing with national minorities but also with immigrant groups; and it allows to determine how far such rights should also benefit illiberal groups. Participation, not intervention, should here be the guiding principle if group rights are to realize the liberal promise.