Green Architecture: The Art of Architecture in the Age of Ecology

چه زمانی یک خانه زیست محیطی است؟ آیا استفاده از مواد طبیعی و سلول های خورشیدی در پشت بام ساختمان را به نمونه ای از معماری \"\"سبز\"\" تبدیل می کند؟ شاید حتی آنتونی گائودی و فرانک لوید رایت نیز نسبت به اکثر معماران معاصر، ساختمان‌هایی «سبزتر» طراحی کرده‌اند که خانه‌های کم‌مصرف آن‌ها به ندرت از نظر ظاهری با خانه‌های سنتی متفاوت است. جیمز واینز مفاهیم مختلف - و اغلب آشتی ناپذیر - معماری دوستدار محیط زیست را برای بحث مطرح می کند و موردی را برای معماری ایجاد می کند که نه تنها بر راه حل های تکنولوژیکی تمرکز دارد، بلکه سعی می کند انسان و طبیعت را در اصطلاح رسمی اش آشتی دهد. از جمله نمونه‌های معماری اکولوژیکی معاصر ارائه شده می‌توان به آثاری از امیلیو آمباس، گوستاو پیچل، آرتور کوارمبی، ژان نوول، سیم وان در رین، جوردا و پرادین، لاگ آی‌دی، جیمز کاتلر، استانلی سایتویتز، فرانسوا روش، نایجل کوتس و مایکل سورکین اشاره کرد.

When is a house ecological? Does the use of natural materials and solar cells on the roof make a building an example of ""green"" architecture? Perhaps even Antoni Gaudi and Frank Lloyd Wright designed ""greener"" buildings than most contemporary architects, whose low-energy houses scarcely differ outwardly from traditional ones. James Wines puts up the various - and often irreconcilable - concepts of environmentally-friendly architecture for discussion, making a case for an architecture that not only focuses on technological solutions, but also tries to reconcile man and nature in its formal idiom. Among the examples of contemporary ecological architecture presented are works by Emilio Ambasz, Gustav Peichl, Arthur Quarmby, Jean Nouvel, Sim Van der Ryn, Jourda and Perraudin, Log ID, James Cutler, Stanley Saitowitz, François Roche, Nigel Coates and Michael Sorkin.