Great Britain and the Creation of Yugoslavia: Negotiating Balkan Nationality and Identity

هفته‌های پایانی جنگ جهانی اول شاهد یک تحول انقلابی در اروپا بودیم، زیرا امپراتوری‌های قدیمی فروپاشیدند و به جای آن‌ها «دولت‌های ملت» جدید و خودخوانده ظاهر شدند. برای حامیان آن، دولت یوگسلاوی که در سال 1918 ایجاد شد، فرهنگ و هویت تا حد زیادی یکسان را نشان می داد. اما همانطور که از نام رسمی آن - پادشاهی صرب ها، کروات ها و اسلوونی ها - نشان می دهد، جمعیت آن به هیچ وجه یکسان نبود. خیلی دیر، بریتانیایی ها - که نقش مهمی در ایجاد دولت در ورسای داشتند - و همچنین دیگر اروپایی ها و آمریکایی ها متوجه شدند که تقسیم بندی های مذهبی و سنت تاریخی همچنان بر وحدت زبانی غلبه می کند.
جیمز ایوانز تحلیل می کند. عقاید و مفروضات بریتانیا در مورد تاریخ و فرهنگ منطقه و ارزیابی این که چگونه اینها توسط ایده های تازه رایج در مورد ملیت یوگسلاوی تغییر شکل داده اند. نگرش ها و پیش داوری هایی که برای اولین بار در این دوره شکل گرفت، به طور قابل توجهی پایدار بود و نشان خود را بر واکنش بریتانیا به رویدادهای یوگسلاوی در طول تاریخ پرآشوب این کشور گذاشت. «بریتانیا کبیر و ایجاد یوگسلاوی» نه تنها بر نگرش به ملیت یوگسلاوی در اوایل قرن بیستم، بلکه همچنین بر واکنش های غرب به نابودی خشونت آمیز دولت یوگسلاوی در پایان قرن، نور ارزشمندی می اندازد.

The final weeks of World War I saw a revolutionary upheaval in Europe, as old empires collapsed and new, self-proclaimed 'nation-states' emerged in their place. For its advocates, the Yugoslav state created in 1918 represented a largely uniform culture and identity. But as its official name - the Kingdom of the Serbs, Croats and Slovenes - suggested, its population was by no means homogeneous. Too late, the British - who had been instrumental in the birth of the state at Versailles - as well as other Europeans and the Americans came to appreciate that divisions of religious affiliation and historical tradition continued to override linguistic unity.
James Evans analyses British ideas and assumptions about the region's history and culture and assesses how these were reshaped by newly prevalent ideas about Yugoslav nationality. Attitudes and preconceptions first formed during this period would prove remarkably enduring, making their mark on British responses to events in Yugoslavia throughout the country's troubled history. 'Great Britain and the Creation of Yugoslavia' sheds valuable light not only on attitudes to Yugoslav nationality in the early 20th century, but also on western responses to the violent demise of the Yugoslav state at the century's close.