Grassroots Activism of Ancient China: Mohism and Nonviolence

این کتاب محیسم را به عنوان جنبشی در چین اولیه بررسی می‌کند و بر قدرت طلبی موهیست‌ها تمرکز دارد. موهیست‌ها که خود را به‌عنوان فعالان مردمی شکل می‌دادند، امیدوار بودند با ورود به جامعه و تأثیرگذاری از درون بر نخبگان تأثیر بگذارند. آنها برای ایجاد دنیایی با خشونت کمتر، استراتژی‌های متقاعدسازی و مذاکره را به کار گرفتند، اما در برخورد با طبقه حاکم، ضدخشونت را کنار نگذاشتند. موهیست‌ها در اجرای فعالیت‌های خود، دانشی تولید کردند که به آنها امکان داد تا استراتژی‌های خشونت‌پرهیزانه خود را تقویت کنند و همچنین مقاومت مسلحانه در برابر تهاجم را افزایش دهند. علاوه بر این، موهیست ها به موضوع شخصیت توجه زیادی کردند و یک سنت تزکیه خود را ساختند که در خواسته های خود برای غلبه بر شرایط انسانی که مانع عملکرد آنها به عنوان کنشگر می شد، بی وقفه بود. این کتاب محیسم را در تاریخ کنشگری غیرخشونت آمیز و در تاریخ مذاکره و حل منازعه قرار می دهد.

This book examines Mohism as a movement in early China, focusing on the Mohists’ pursuit of power. Fashioning themselves as grassroots activists, the Mohists hoped to impact the elite by gaining entry in its community and influencing it from within. To create a less violent world, they deployed strategies of persuasion and negotiation but did not discard counterviolence in their dealings with the ruling class. In executing their activism, the Mohists produced knowledge that allowed them to hone their nonviolent strategies as well as to mount armed resistance to aggression. In addition, the Mohists paid significant attention to the issue of personhood, constructing a self-cultivation tradition unsparing in its demands for overcoming human conditions that would impede their performance as activists. This book situates Mohism in the history of nonviolent activism, and in that of negotiation and conflict resolution.