کلمات کلیدی مربوط به کتاب دستور زبان سواحیلی: زبانها و زبانشناسی، زبانهای آفریقایی، سواحیلی
در صورت تبدیل فایل کتاب Gramática Suahili به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دستور زبان سواحیلی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سرمقاله Mundo Negro، 2007. — 317 р.
سواحیلی که سواحیلی،
سواحیلی یا کیسواحیلی نیز نامیده می شود، یک زبان آفریقایی است که
عمدتاً در تانزانیا و کنیا و در مناطقی صحبت می شود. هم مرز با
اوگاندا، موزامبیک، جمهوری دموکراتیک کنگو، رواندا، بوروندی،
سومالی و زیمبابوه.
این زبان به گروه زبان
های بانتو تعلق دارد که بخشی از خانواده زبانهای نیجریه-کنگو
علیرغم موقعیتی که به عنوان یک زبان آفریقایی دارد، تأثیر زیادی
از زبان عربی و در دو قرن اخیر از زبان انگلیسی و پرتغالی دریافت
کرده است. دومی به میزان کمتری (mvinyo، bendera، meza، limau،
برای شراب، پرچم، سفره و لیمو).
این تأثیرات به واژگان
کاهش می یابد. ، از آنجایی که گرامر هنوز کاملاً بانتو است. در
طول قرن ها سواحیلی تمایز لحن ها را از دست داده است. این زبان با
دستور زبان بسیار منظم (نظام کلاسی) و معادل مطلق بین املا و تلفظ
است. تلفظ حروف صدادار و تقریباً تمام صامت ها بسیار شبیه به تلفظ
اسپانیایی است.
Editorial Mundo Negro, 2007. — 317 р.
El suajili, también llamado swahili,
suahelí o kiswahili, es una lengua africana hablada sobre todo
en Tanzania y Kenia, y en zonas limítrofes de Uganda,
Mozambique, República Democrática del Congo, Ruanda, Burundi,
Somalia y Zimbabue.
Pertenece al grupo de las lenguas
bantúes, que forman parte de la familia de lenguas níger-congo.
A pesar de su condición de lengua africana, ha recibido una
fuerte influencia del árabe y, en los últimos dos siglos, del
inglés y del portugués; este último en menor medida (mvinyo,
bendera, meza, limau, por vino, bandera, mesa y limón).
Estas influencias se reducen, sin
embargo, al vocabulario, pues la gramática sigue siendo
absolutamente bantú. Durante los siglos el suajili ha perdido
la distinción de tonos. Se trata de una lengua con una
gramática (sistema de clases) muy regular y una equivalencia
absoluta entre grafía y pronunciación. La pronunciación de las
vocales y casi todas las consonantes es muy similar a la del
español.