Grámatica del indoeuropeo moderno: Lengua y Cultura, Escritura y Fonética, Morfología, Sintaxis

دسته بندی: زبانشناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Kūriákī Kárlos.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 82 
زبان: Spanish 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

انجمن فرهنگی Dnghu، 2007. - 82 p. — ISBN: 978-84-611-7639-7. این اولین ویرایش از دستور زبان جدید هندواروپایی تلاشی برای نظام‌بندی آوایی و ریخت‌شناسی بازسازی‌شده زبان اولیه -هند و اروپایی به یک زبان اروپایی مدرن، پس از انتشار در سال 2006 Europaio: A Brief Grammar of the European Language. هندواروپایی مدرن، بر خلاف لاتین، ژرمنی یا اسلاوونی، برای بیشتر هندواروپایی ها مشترک است و نه فقط برای برخی از آنها. بر خلاف lingua ignota، solresol، volapück، اسپرانتو، Quenya، Klingon، Lojban و هزاران زبان اختراعی که از زمانی که انسان قادر به صحبت کردن است، ایجاد شده است، هند و اروپایی طبیعی است، یعنی. از یک زبان قدیمی‌تر - Middle PIE یا IE II که ما درک اساسی از آن داریم - تکامل یافته است و اعتقاد بر این است که جوامع ماقبل تاریخ بین 3000 تا 2000 قبل از میلاد به آن صحبت می‌کردند و خود در گویش‌های مختلف تکامل یافته بود، برخی از شاخه‌های زبانی بسیار معروف. از IE IIIa (یونانی-ارمنی و هندو-ایرانی)، برخی دیگر به خوبی از IE IIIb (ایتالو-سلتی، ژرمنی) و سایر گویش‌های احتمالاً متعدی (مانند بالتو-اسلاوی) تأیید شده‌اند، که برخی هنوز زنده هستند.

Asociación Cultural Dnghu, 2007. — 82 p. — ISBN: 978-84-611-7639-7. Esta primera edición de la Gramática del indoeuropeo moderno supone un esfuerzo por sistematizar la fonética y morfología reconstruída de la lengua proto-indoeuropea en una lengua europea moderna, después de la publicación en 2006 de Europaio: A Breve gramática de la lengua europea. El indoeuropeo moderno es, a diferencia del latín, el germano o el eslavo, común a la mayoría de los indoeuropeos, y no sólo a algunos de ellos. A diferencia de lingua ignota, solresol, volapück, esperanto, quenya, klingon, lojban y las mil lenguas inventadas que han sido creadas desde que los humanos son capaces de hablar, el indoeuropeo es natural, i.e. evolucionó a partir de una lengua más antigua – PIE medio o IE II, de la que tenemos un conocimiento básico –, y se cree que fue hablado por comunidades prehistóricas durante una época comprendida entre 3.000 y 2.000 A.C., habiendo evolucionado a su vez en diversos dialectos, algunas ramas lingüísticas muy bien conocidas del IE IIIa (greco-armenio e indo-iranio), otras bien atestigudas del IE IIIb (italo-celta, germano) y otros dialectos posiblemente de tránsito (como el baltoeslavo), algunos todavía vivos.