دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: J. P. Calosse
سری: Mega Square
ISBN (شابک) : 9781780420325, 1780420323
ناشر: Sirrocco, Parkstone International
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 255
[256]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 37 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Goya به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گویا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
گویا شاید نزدیک ترین نقاش باشد. هنر او مانند زندگی او کتابی است باز. او هیچ چیز را از معاصران خود پنهان نمی کرد و هنر خود را با همان صراحت به آنها عرضه می کرد. ورود به دنیای او با مشکلات فنی مسدود نشده است. او ثابت کرد که اگر انسان ظرفیت زیستن و تکثیر تجربیات، مبارزه و کار کردن را داشته باشد، میتواند هنر بزرگی را بدون آراستگی کلاسیک و احترام سنتی تولید کند. او در سال 1746 در فوئندتودوس، یک دهکده کوهستانی کوچک با صد سکنه به دنیا آمد. در کودکی با دو برادر و خواهرش در مزرعه کار می کرد تا اینکه استعدادش در نقاشی به بدبختی او پایان داد. در چهارده سالگی، با حمایت یک حامی ثروتمند، به ساراگوسا رفت تا نزد یک نقاش درباری درس بخواند و بعد، در نوزده سالگی، به مادرید رفت. گویا تا سی و هفتمین سال زندگی خود، اگر کارتون های ملیله با کیفیت تزئینی نامعلوم و پنج تصویر کوچک را کنار بگذاریم، هیچ چیز مهمی نکشید، اما زمانی که قدرت نسوز خود را کنترل کرد، با سرعت روبنس شاهکارهایی خلق کرد. . انتصاب او در دادگاه با یک دهه فعالیت بی وقفه - سالها نقاشی و رسوایی، با فواصل زمانی بد به دنبال داشت. حکاکیهای گویا نقشهکشی رتبه اول را نشان میدهد. در رنگ، مانند ولاسکز، او کم و بیش به مدل وابسته است، اما نه به شیوه جداشده متخصص در طبیعت بی جان. اگر زن زشت بود، او را به وحشتی نفرت انگیز تبدیل می کرد. اگر او جذاب بود، او جذابیت او را نمایش می داد. او ترجیح می داد پرتره هایش را در یک جلسه تمام کند و با مدل هایش ظالم بود. او مانند ولاسکز روی صورت ها تمرکز می کرد، اما سرهایش را به طرز زیرکانه ای می کشید و آنها را از رنگ های خاکستری شفاف می ساخت. اشکال هیولایی در دنیای سیاه و سفید او زندگی می کنند: اینها عمیق ترین ساخته های او هستند. چهره های خارق العاده او، همانطور که او آنها را نامیده بود، ما را مملو از احساس شادی حقیر می کند، غرایز شیطانی ما را تشدید می کند و ما را با وجدهای ناخوشایند نابودی به وجد می آورد. نبوغ او در حکاکی هایش در مورد وحشت جنگ به بالاترین نقطه خود رسید. وقتی در کنار اثر گویا قرار میگیرد، دیگر تصاویر جنگ در مطالعات احساساتی درباره ظلم کمرنگ میشود. او از اقدام پراکنده میدان نبرد اجتناب کرد و خود را به صحنه های مجزا از قصابی محدود کرد. او در هیچ جای دیگری چنین تسلط بر فرم و حرکت، ژست های دراماتیک و جلوه های وحشتناک نور و تاریکی را نشان نداد. گویا در همه جهات تجدید و نوآوری کرد.
Goya is perhaps the most approachable of painters. His art, like his life, is an open book. He concealed nothing from his contemporaries, and offered his art to them with the same frankness. The entrance to his world is not barricaded with technical difficulties. He proved that if a man has the capacity to live and multiply his experiences, to fight and work, he can produce great art without classical decorum and traditional respectability. He was born in 1746, in Fuendetodos, a small mountain village of a hundred inhabitants. As a child he worked in the fields with his two brothers and his sister until his talent for drawing put an end to his misery. At fourteen, supported by a wealthy patron, he went to Saragossa to study with a court painter and later, when he was nineteen, on to Madrid. Up to his thirty-seventh year, if we leave out of account the tapestry cartoons of unheralded decorative quality and five small pictures, Goya painted nothing of any significance, but once in control of his refractory powers, he produced masterpieces with the speed of Rubens. His court appointment was followed by a decade of incessant activity – years of painting and scandal, with intervals of bad health. Goya’s etchings demonstrate a draughtsmanship of the first rank. In paint, like Velázquez, he is more or less dependent on the model, but not in the detached fashion of the expert in still-life. If a woman was ugly, he made her a despicable horror; if she was alluring, he dramatised her charm. He preferred to finish his portraits at one sitting and was a tyrant with his models. Like Velázquez, he concentrated on faces, but he drew his heads cunningly, and constructed them out of tones of transparent greys. Monstrous forms inhabit his black-and-white world: these are his most profoundly deliberated productions. His fantastic figures, as he called them, fill us with a sense of ignoble joy, aggravate our devilish instincts and delight us with the uncharitable ecstasies of destruction. His genius attained its highest point in his etchings on the horrors of war. When placed beside the work of Goya, other pictures of war pale into sentimental studies of cruelty. He avoided the scattered action of the battlefield, and confined himself to isolated scenes of butchery. Nowhere else did he display such mastery of form and movement, such dramatic gestures and appalling effects of light and darkness. In all directions Goya renewed and innovated.