Governing Sustainable Energies in China

این کتاب به بررسی توسعه انرژی پایدار در چین می‌پردازد، کشوری غیرلیبرال، به‌عنوان نمونه‌ای متضاد برای خرد متعارف که نتایج سیاست‌های مؤثر بر اساس حکمرانی غیرمتمرکز است. استفاده از انرژی های پایدار به عنوان بخشی از راه حل برای تثبیت گرمایش جهانی در سه دهه گذشته در کشورهای صنعتی ترویج شده است. در ده سال گذشته، چین ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر خود را با سرعت و وسعت بی سابقه ای گسترش داده است. به نظر می رسد که این پدیده با اصل حاکمیت محیطی متعارف که در آن مشارکت ذینفعان شرط لازم برای نتایج سیاست گذاری موثر تلقی می شود، در تضاد است. این کتاب بر اساس اسناد خط مشی، گزارش خبری و مصاحبه با 32 سیاست گذار، رهبران تجاری، و فعالان سازمان های غیردولتی در دولت های محلی منتخب، به بررسی سیاست انرژی پایدار در چین می پردازد. این بحث در مورد روابط بین اولویت‌بندی دموکراتیک، حفاظت از محیط زیست و توانمندسازی اقتصادی بحث می‌کند و استدلال می‌کند که مدل شبه شرکت‌گرایانه چین در زمینه انرژی پایدار، مفروضات غالب محققان غربی در مورد اکوپولیتیک را به چالش می‌کشد.

This book examines sustainable energy development in China, a non-liberal state, as a counterexample to conventional wisdom that effective policy outcomes are premised on the basis of decentralized governance. The use of sustainable energies as part of the solution for stabilising global warming has been promoted in industrialised countries for the past three decades. In the last ten years, China has expanded its renewable energy capacity with unprecedented speed and breadth. This phenomenon seems to contradict the principle of orthodox environmental governance, in which stakeholder participation is deemed a necessary condition for effective policy outcomes. Based upon policy documents, news report and interviews with 32 policy makers, business leaders, and NGO practitioners in selected subnational governments, this book examines the politics of sustainable energy in China. It engages debates over the relationships among democratic prioritisation, environmental protection, and economic empowerment, arguing that China’s quasi-corporatist model in the sustainable energy field challenges Western scholars’ dominant assumptions about ecopolitics.