Governing Israel: Chosen People, Promised Land and Prophetic Tradition

سیاست و سیاستگذاری اسرائیل منعکس کننده مضامینی است که مدتها در فرهنگ یهودی جا افتاده است. مفاهیم قوم برگزیده و سرزمین موعود، و معنای آنها در سنت های مذهبی مسیحی و یهودی، این اطمینان را می دهد که اسرائیل همیشه در کانون توجه بین المللی قرار دارد. آنها همچنین حس متمایز بودن را بر جمعیت اسرائیل تحمیل می کنند. برخی از اسرائیلی‌ها دستاوردهای کشورشان را با اغراق‌های بی‌قید و شرط در بوق و کرنا می‌کنند. منتقدان اجتماعی اسرائیل را به داشتن بدترین شرایط جهان متهم می کنند. در این آنها ویژگی دیگری را منعکس می کنند که به نظر می رسد از گذشتگان به ارث رسیده است: سنت نبوی انتقاد شدید از خود. در واقع، بسیاری از آنچه در اسرائیل رخ می دهد شبیه به آنچه در کشورهایی رخ می دهد که ویژگی های آن مشترک است: دموکراسی، فرهنگ غربی، و سطح پیشرفته ای از توسعه اقتصادی. چنین ایده ای ممکن است در کنار تیترهای مربوط به بمب گذاری های انتحاری و وضعیت دفاعی تهاجمی کشور عجیب به نظر برسد. این چیزی که در مورد اسرائیل عادی است را از دست می دهد. در اسرائیل، سیاستگذاران منافع و هزینه‌های گزینه‌های مختلف را می‌سنجید، و به طور کلی چیزی متوسط ​​را انتخاب می‌کنند، همانطور که در جاهای دیگر انجام می‌دهند. اما این واقعیت لفاظی سیاست را کمرنگ نمی‌کند، جایی که هذل‌گویی اغلب آشکارتر از گفتمان عقلانی به نظر می‌رسد. شارکانسکی سه موضوع اصلی را در امور عمومی اسرائیل مورد بحث قرار می دهد: مذهب، امنیت ملی و سیاست اجتماعی. او چگونگی ارتباط سیاستگذاران با این موضوع و مضامین را شرح می دهد. مشکلات عمده ممکن است حل نشوند، اما به گونه ای مدیریت می شوند که قابل تحمل باشد. در همین ویژگی است که اسرائیل به دیگر دموکراسی های غربی شباهت دارد. در مجموع، مضامین کتاب مقدس بر لفاظی سیاسی اسرائیل تأثیر می‌گذارد تا بر روشی که مقامات واقعاً به مشکلاتشان رسیدگی می‌کنند. رویارویی عمل‌گرایانه با واقعیت‌های دنیوی عموماً بر عبارات احساسی که مؤلفه‌های معنویت را منتقل می‌کنند غلبه می‌کند.