God’s Universe

ما در جهانی با تاریخ بسیار طولانی زندگی می‌کنیم، کیهانی وسیع که در آن چیزها در طول دوره‌های غیرقابل تصوری در حال انجام هستند. ستاره ها و کهکشان ها شکل گرفته اند و عناصر از دیگ های ستاره های بزرگ بیرون می آیند. عناصر لازم وجود دارد، محیط برای زندگی مناسب است و کم کم اشکال حیات روی زمین را پر کرده است. آیا نیروهای خلاق هدفمند و در واقع الهی هستند؟

اوون گینگریچ به جهانی از نیت و هدف اعتقاد دارد. حداقل می توانیم حدس بزنیم که بخشی از آن هدف هستیم و به اندازه کافی آزادی داریم که وجدان و مسئولیت ممکن است بخشی از این ترکیب باشند. آنها حتی ممکن است دلیل وجود درد و رنج در جهان باشند. جهان ممکن است در واقع قابل درک باشد.

با در نظر گرفتن یوهانس کپلر به عنوان راهنمای خود، گینگریچ استدلال می‌کند که یک فرد می‌تواند هم دانشمند خلاق و هم معتقد به طرح الهی باشد - که در واقع انگیزه تحقیقات علمی می‌تواند ناشی شود. از میل به ردیابی کار دست خدا. دانشمندی که متافیزیک خداباورانه دارد، به مسائل آزمایشگاهی مانند همکار ملحد خود در سراسر سالن برخورد می کند. هر دو به احتمال زیاد اقتباس های شگفت انگیز در طبیعت را با حس شگفتی، شگفتی و رمز و راز می بینند.

در جهان خدا جینگریچ "فضای خداباورانه" را ایجاد می‌کند که از آن می‌توان جهانی را در نظر گرفت که در آن خدا نقشی تعاملی ایفا می‌کند، بدون توجه و در عین حال توسط علم طرد نشده است.

We live in a universe with a very long history, a vast cosmos where things are being worked out over unimaginably long ages. Stars and galaxies have formed, and elements come forth from great stellar cauldrons. The necessary elements are present, the environment is fit for life, and slowly life forms have populated the earth. Are the creative forces purposeful, and in fact divine?

Owen Gingerich believes in a universe of intention and purpose. We can at least conjecture that we are part of that purpose and have just enough freedom that conscience and responsibility may be part of the mix. They may even be the reason that pain and suffering are present in the world. The universe might actually be comprehensible.

Taking Johannes Kepler as his guide, Gingerich argues that an individual can be both a creative scientist and a believer in divine design--that indeed the very motivation for scientific research can derive from a desire to trace God's handiwork. The scientist with theistic metaphysics will approach laboratory problems much the same as does his atheistic colleague across the hall. Both are likely to view the astonishing adaptations in nature with a sense of surprise, wonder, and mystery.

In God's Universe Gingerich carves out "a theistic space" from which it is possible to contemplate a universe where God plays an interactive role, unnoticed yet not excluded by science.