God in Gotham: The Miracle of Religion in Modern Manhattan

یک مورخ چیره دست شکوفایی مذهب سازمان یافته را در منهتن بین دهه های 1880 و 1960 ردیابی می کند و نشان می دهد که چگونه ایمان در پایتخت فرضی سکولاریسم آمریکا انطباق یافته و رشد کرده است.

در طلایی شده است. عصر منهتن، رهبران کاتولیک، یهودی و پروتستان از سرنوشت اعمال مذهبی سنتی در میان هرج و مرج و کثرت گرایی فزاینده عذاب می کشیدند. مهاجرت انبوه، گمنامی زندگی شهری، و عقل گرایی مدرنیته، بوروکراتیزه شدن و حرفه ای شدن ظاهراً حس جامعه دینی را از بین برده است.

با این حال ترس از نابودی دین به طرز چشمگیری افزایش یافته بود. جان باتلر یک گرمخانه معنوی در پایتخت فرضی سکولاریسم آمریکا پیدا می کند. در دهه 1950 منهتن مملو از چیزهای مقدس بود. کاتولیک ها، یهودیان و پروتستان ها این منطقه را با پناهگاه های بزرگ و کوچک پر کرده بودند. منهتن به مرکز نشر و پخش مذهبی تبدیل شد و خانه اصلاح طلبان روحانی اوت از راینهولد نیبور تا آبراهام هشل، دوروتی دی و نورمن وینسنت پیل بود. تعدادی از گروه‌های غیرسنتی سفیدپوست در هتل‌های مرکز شهر گرد هم می‌آمدند، در حالی که عبادت‌کنندگان سیاه‌پوست در کلیساهای ویترین فروشگاه هارلم جمع می‌شدند. اگرچه زنان تقریباً در همه جا از وزارتخانه محروم بودند، اما مذهب زنده جماعت ها را شکل دادند، انجمن های تبلیغی را تأسیس کردند، و در سازمان هایی مانند حداسه صهیونیستی، معنویت و فعالیت سیاسی را در هم آمیختند. و پس از سال 1945، زمانی که خانواده‌های جوان منهتن به حومه‌های پررونق نیوجرسی و لانگ آیلند هجوم آوردند، نهادهای مذهبی را بازسازی کردند که جوانی آنها را شکل داده بود.

خدا در گاتهام شهری را به تصویر می‌کشد که مردم در آن زندگی می‌کنند. ایمان به جای اینکه مدرنیته را پایه گذاری کند، درگیر مدرنیته بود. دور از دنیای «افسون‌زدایی» که ماکس وبر جامعه‌شناس آن را ناله می‌کرد، منهتن مدرن در واقع منظره‌ای معنوی شهری با وسعت بی‌نظیر ایجاد کرد، که نشان می‌دهد مدرنیته به جای فلج کردن مذهب در آمریکا تا دهه 1960، باعث شد.

A master historian traces the flourishing of organized religion in Manhattan between the 1880s and the 1960s, revealing how faith adapted and thrived in the supposed capital of American secularism.

In Gilded Age Manhattan, Catholic, Jewish, and Protestant leaders agonized over the fate of traditional religious practice amid chaotic and multiplying pluralism. Massive immigration, the anonymity of urban life, and modernity’s rationalism, bureaucratization, and professionalization seemingly eviscerated the sense of religious community.

Yet fears of religion’s demise were dramatically overblown. Jon Butler finds a spiritual hothouse in the supposed capital of American secularism. By the 1950s Manhattan was full of the sacred. Catholics, Jews, and Protestants peppered the borough with sanctuaries great and small. Manhattan became a center of religious publishing and broadcasting and was home to august spiritual reformers from Reinhold Niebuhr to Abraham Heschel, Dorothy Day, and Norman Vincent Peale. A host of white nontraditional groups met in midtown hotels, while black worshippers gathered in Harlem’s storefront churches. Though denied the ministry almost everywhere, women shaped the lived religion of congregations, founded missionary societies, and, in organizations such as the Zionist Hadassah, fused spirituality and political activism. And after 1945, when Manhattan’s young families rushed to New Jersey and Long Island’s booming suburbs, they recreated the religious institutions that had shaped their youth.

God in Gotham portrays a city where people of faith engaged modernity rather than foundered in it. Far from the world of “disenchantment” that sociologist Max Weber bemoaned, modern Manhattan actually birthed an urban spiritual landscape of unparalleled breadth, suggesting that modernity enabled rather than crippled religion in America well into the 1960s.