Glucagon in Gastroenterology

با نهایت خوشحالی دعوت به ریاست این کارگاه آموزشی در مورد گلوکاگون در گوارش را پذیرفتم. از جمله دلایل پذیرش من این واقعیت بود که من را از پشت میز مدیریتم در دانشگاه بیرون می‌کشید و به من این امکان را می‌داد تا ساعاتی را در زمینه‌ای که ظاهراً در آن اتفاقات زیادی در حال وقوع است، صرف کنم. یکی دیگر از دلایل پذیرش من، جذابیت قالبی بود که برای کارگاه در نظر گرفته شده بود. قرار بود یک رویداد کاری باشد. این برنامه به دقت برنامه ریزی شده بود تا اطمینان حاصل شود که تمام جنبه های موضوع پوشش داده شده است و یک برنامه زمان بندی بسیار فشرده تنظیم شده بود تا ما باید با کل این زمینه فقط در یک روز مقابله کنیم. قرار بود فهرستی کوچک و واقعاً بین‌المللی از شرکت‌کنندگان وجود داشته باشد و به غیر از کسانی که مقالات ارائه می‌کنند، فقط دو یا سه ناظر دعوت شده ویژه حضور داشته باشند. بیش از همه، شاید این واقعیت بود که جلسه قرار بود یک جلسه چند رشته ای باشد.

It was with very much pleasure that I accepted the invitation to chair this workshop on Glucagon in Gastroenterology. Not least among the reasons for my accepting was the fact that it would get me out from behind my administrator's desk at the univer­ sity and enable me to spend what promised to be a few refreshing hours in a field where so much is apparently happening. Another reason for my accepting was the attractiveness of the format planned for the workshop. It was to be a working event. The programme had been carefully planned to ensure that all aspects of the subject were covered and a very tight schedule was drawn up for we had to deal with the whole field in just one day. There was to be a small, truly international, list of participants, and, apart from those presenting papers, only two or three specially invited observers were to be present. Above all, perhaps, was the fact that the meeting was to be a multi­ disciplinary one.