Glory and Power, Ritual and Relationship: The Sinai Covenant in the Postexilic Period

دسته بندی: دین
ویرایش:  
نویسندگان: Richard J. Bautch  
سری: Library of Hebrew Bible/Old Testament Studies 471 
ISBN (شابک) : 0567028224, 9780567028228 
ناشر: Bloomsbury T&T Clark 
سال نشر: 2009 
تعداد صفحات: 187 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 3 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 45,000

نقطه عزیمت کتاب بازگشت از تبعید است که به عنوان فرصتی برای یهودیان، به ویژه یهودیان، ارائه شده است تا رابطه بین خدا و اسرائیل را دوباره تفسیر کنند. این رابطه به طور سنتی به عنوان یک میثاق در نظر گرفته می‌شد، و محور تز کتاب این است که نویسندگان پس از تبعید از الگویی استفاده می‌کردند که اساساً همان عهد موزاییک قبل از تبعید بود، یعنی پیمانی بین خدا و بشریت که مشروط به رعایت آن بود. از قانون بخش اول کتاب روند بازسازی عهد موزاییک و به روز رسانی محتوای آن را شرح می دهد. در این بحث، موضوعات آشنای یهودیت معبد دوم مانند دعای توبه، الهیات خلقت، و اخلاق خویشاوندی به عنوان یک مفهوم معاصر از آفرینش نشان داده شده است.

 بخش دوم کتاب به بررسی یک پارادوکس می‌پردازد. از یک سو، این واقعیت که میثاق موزاییک در گفتمان خویشاوندی بیان می‌شد، آن را با یک جزیره‌گرایی مشخص می‌کرد که به نوبه خود این میثاق را برای گروه‌های فرقه‌ای جذاب می‌کرد. در اینجا، شواهد عمدتاً از طومارهای دریای مرده به دست آمده است. از سوی دیگر، میثاق موزاییک به عنوان الگوی غالب، سطح بالایی از هنجارگرایی را به آن نسبت داده بود، چنانکه در کار بازرگانانی مانند ویراستاران کاهنان و نویسنده جوبیلی ها دیده می شود. در نهایت، میثاق موزاییک در مرکز و پیرامون به عنوان یک مفهوم الهیاتی هنجاری و رمزی برای هویت فرقه ای مورد استناد قرار گرفت. این کتاب نتیجه‌گیری می‌کند که در پایان دوره معبد دوم، اگرچه عهد موزائیک از نظر نام‌گرایی عهدی که بر عهده یهودیان بود، هنجاری بود، گرایش فرقه‌ای عهد، احکام آن را غیر الزام‌آور و اختیاری کرد.
</ div>

The book's point of departure is the return from the Exile, which is presented as an opportunity for Jews, primarly those in Judah, to interpret anew the relationship between God and Israel. The relationship had traditionally been thought of as a covenant, and central to the book's thesis is that post-exilic writers used a paradigm that was essentially that of the pre-exilic Mosaic covenant, i.e. a pact between God and humanity conditioned by the latter's observance of the law. The first part of the book describes the process whereby the Mosaic covenant was renovated and its content brought up to date. In this discussion, familiar topoi of Second Temple Judaism such as penitential prayer, creation theology, and kinship ethos are shown to be integral to a contemporary concept of creation.

 The second part of the book explores a paradox. On the one hand, the fact that the Mosaic covenant was articulated in the discourse of kinship marked it with an insularity that in turn made this covenant attractive to sectarian groups. Here, evidence is adduced largely from the Dead Sea Scrolls. On the other hand, as the dominant paradigm the Mosaic covenant had ascribed to it a high level of normativity, as seen in the work of tradents such as the Priestly editors and the author of Jubilees. Ultimately, the Mosaic covenant was invoked at the center and the periphery as both a normative theological concept and a cipher to sectarian self-identity. The book concludes that by the end of the Second Temple period, although the Mosaic covenant was normative in terms of a covenantal nomism that was incumbent upon the Jews, the covenant's sectarian tendenz made its precepts non-binding and optional.