Global Wallace: David Foster Wallace and World Literature

دیوید فاستر والاس همواره به عنوان یک چهره کاملاً آمریکایی در نظر گرفته می شود. لوکاس تامپسون این اجماع را به چالش می‌کشد و استدلال می‌کند که سرمایه‌گذاری‌های والاس در سنت‌های مختلف ادبی بین‌المللی هم در عملکرد هنری و هم در نقد فرهنگ ایالات متحده نقش اساسی دارد. تامپسون نشان می‌دهد که چگونه، بارها و بارها، داستان والاس از طیف متنوعی از متون جهانی استفاده می‌کند و اشکال مختلف ادبیات جهان را در تلاش برای ساختن داستان‌هایی که فرهنگ ایالات متحده را از نقطه‌نظرهای مورب و غیرمنتظره نقد می‌کند، به کار می‌گیرد.

با استفاده از یک طیف گسترده ای از مطالعات موردی مقایسه ای، و با تکیه بر تحقیقات گسترده آرشیوی، گلوبال والاس بدهی های قابل توجه دیوید فاستر والاس به چهره های غیرمنتظره ای مانند جامائیکا کینکاید، خولیو کورتازار، ژان ریس، اکتاویو پاز، لئو تولستوی، را آشکار می کند. هربرت و آلبر کامو و بسیاری دیگر. همچنین گزارش جامع تری از تأثیرات کلیدی ارائه می دهد که محققان والاس قبلاً درک کرده اند، مانند فئودور داستایوفسکی، فرانتس کافکا و مانوئل پویگ. این کتاب با ارزیابی مجدد مجموعه آثار والاس در ارتباط با پنج قلمرو جغرافیایی با تفسیر گسترده - آمریکای لاتین، روسیه، اروپای شرقی، فرانسه و آفریقا - مکانیسم‌هایی را نشان می‌دهد که والاس سنت‌های خاص ادبی را با یکدیگر کنار می‌گذارد و نشان می‌دهد که چگونه او را تصاحب کرده است. متون جهانی بسیار متفاوت در داستان خود او. والاس جهانی با گسترش مختصات جغرافیایی آثار والاس به این ترتیب، داستان معاصر آمریکایی را به عنوان در یک تبادل جهانی متون و ایده‌ها باز مفهوم می‌کند.

David Foster Wallace is invariably seen as an emphatically American figure. Lucas Thompson challenges this consensus, arguing that Wallace's investments in various international literary traditions are central to both his artistic practice and his critique of US culture. Thompson shows how, time and again, Wallace's fiction draws on a diverse range of global texts, appropriating various forms of world literature in the attempt to craft fiction that critiques US culture from oblique and unexpected vantage points.

Using a wide range of comparative case studies, and drawing on extensive archival research, Global Wallace reveals David Foster Wallace's substantial debts to such unexpected figures as Jamaica Kincaid, Julio Cortázar, Jean Rhys, Octavio Paz, Leo Tolstoy, Zbigniew Herbert, and Albert Camus, among many others. It also offers a more comprehensive account of the key influences that Wallace scholars have already perceived, such as Fyodor Dostoevsky, Franz Kafka, and Manuel Puig. By reassessing Wallace's body of work in relation to five broadly construed geographic territories -- Latin America, Russia, Eastern Europe, France, and Africa -- the book reveals the mechanisms with which Wallace played particular literary traditions off one another, showing how he appropriated vastly different global texts within his own fiction. By expanding the geographic coordinates of Wallace's work in this way, Global Wallace reconceptualizes contemporary American fiction, as being embedded within a global exchange of texts and ideas.