Global Shadows: Africa in the Neoliberal World Order

هم در قاره و هم در خارج از این قاره، از «آفریقا» در قالب بحران یاد می شود: به عنوان محل شکست و مشکلات به ظاهر غیرقابل حل، به عنوان یک چالش اخلاقی برای جامعه بین المللی. با این حال، واقعاً در بحث در مورد آفریقا، مشکلات و جایگاه آن در جهان، چه چیزی در خطر است؟ و پاسخ آن دسته از محققانی که به دنبال درک «آفریقا» که در گزارش‌های روزنامه‌نگاری و سیاست‌گذاری‌های روزنامه‌نگاری به شکلی گسترده به تصویر کشیده شده است، بلکه مکان‌ها و واقعیت‌های اجتماعی خاص در آفریقا هستند، چه باید باشد؟

در سایه‌های جهانی، مردم‌شناس مشهور، جیمز فرگوسن، فراتر از تمرکز انسان‌شناسی سنتی بر جوامع محلی حرکت می‌کند تا پرسش‌های کلی‌تری درباره آفریقا و جایگاه آن در جهان معاصر بررسی کند. فرگوسن استدلال خود را از طریق مجموعه ای از مقالات تحریک آمیز توسعه می دهد که - همانطور که او نشان می دهد باید - به بازجویی از جهانی شدن، مدرنیته، نابرابری جهانی و عدالت اجتماعی باز می شود. او معتقد است که آفریقایی‌ها در مکان‌های مختلف اجتماعی و جغرافیایی به طور فزاینده‌ای به دنبال ادعای عضویت در یک جامعه جهانی هستند، ادعاهایی که به حاشیه رانده‌سازی که تاکنون ثمره اصلی «جهانی‌سازی» برای آفریقا بوده است، اعتراض می‌کند. فرگوسن ادعا می کند که چنین ادعاهایی مستلزم درک جدیدی از جهان است که کمتر بر جریانات فراملی و تصاویر ارتباط نامحدود متمرکز است تا روابط اجتماعی که به طور انتخابی جامعه جهانی را تشکیل می دهند و حقوق و تعهداتی که آن را مشخص می کند.

فرگوسن. اشاره می‌کند که انسان‌شناسان و دیگرانی که مقوله آفریقا را به‌عنوان مشکل‌آفرین تجربی رد کرده‌اند، در ارادت خود به ویژگی‌های خاص، به خود اجازه داده‌اند که در گفتگوهای گسترده‌تر درباره آفریقا تماشاگر باقی بمانند. در سایه‌های جهانی، او از دانشمندان دیگر می‌خواهد وارد عرصه شوند و آنها را تشویق می‌کند تا راهی بیابند تا فراتر از آکادمی درباره موقعیت آفریقا در یک نظم جهانی به شدت نامتعادل صحبت کنند.

Both on the continent and off, “Africa” is spoken of in terms of crisis: as a place of failure and seemingly insurmountable problems, as a moral challenge to the international community. What, though, is really at stake in discussions about Africa, its problems, and its place in the world? And what should be the response of those scholars who have sought to understand not the “Africa” portrayed in broad strokes in journalistic accounts and policy papers but rather specific places and social realities within Africa?

In Global Shadows the renowned anthropologist James Ferguson moves beyond the traditional anthropological focus on local communities to explore more general questions about Africa and its place in the contemporary world. Ferguson develops his argument through a series of provocative essays which open—as he shows they must—into interrogations of globalization, modernity, worldwide inequality, and social justice. He maintains that Africans in a variety of social and geographical locations increasingly seek to make claims of membership within a global community, claims that contest the marginalization that has so far been the principal fruit of “globalization” for Africa. Ferguson contends that such claims demand new understandings of the global, centered less on transnational flows and images of unfettered connection than on the social relations that selectively constitute global society and on the rights and obligations that characterize it.

Ferguson points out that anthropologists and others who have refused the category of Africa as empirically problematic have, in their devotion to particularity, allowed themselves to remain bystanders in the broader conversations about Africa. In Global Shadows, he urges fellow scholars into the arena, encouraging them to find a way to speak beyond the academy about Africa’s position within an egregiously imbalanced world order.