Ghosts of the Past: A memoir of a childhood in Port Ahuriri, Napier, New Zealand, in the 1950s

اودت در جاده هاردینگ درست روبروی اقیانوس بزرگ شد. هر روز پس از بیدار شدن، او برای تماشای دریا به بیرون هجوم می آورد. آرام بود، با نور خورشید روی آب، یا طوفانی بود، با امواجی که به ساحل می کوبیدند؟ دریا بخشی از زندگی او بود. او یاد گرفت که درد و رنج همسران ماهیگیران را زمانی درک کند که شوهرانشان در هوای طوفانی تراول های خود را بیرون آوردند به امید اینکه همه چیز خوب باشد. او متوجه شد که ملوانانی که دیر از میخانه برمی گردند تا به سمت کشتی های خود در اسکله بروند، می تواند نگران کننده باشد. حتی او در کودکی دغدغه های خودش را داشت. وقت رفتن به مدرسه او مدرسه را دوست داشت، اما چالش این بود که چگونه با خیال راحت به آنجا برود. مردم بندر، به ویژه کسانی که در جاده هاردینگ هستند، همه برای او شناخته شده بودند. او می‌توانست بایستد و با هرکدام از آنها چت کند، اما می‌دانست که از کدام یک اجتناب کند. آزاری وجود داشت که بچه ها از آن می دانستند، اما احتمالاً بزرگترها نه. بهتر است از برخی مناطق اجتناب شود. سپس جنبه رنگارنگ و حتی عجیب زندگی در بندر وجود داشت. چه کسی باور می کند که نشستن در توالت امن نیست؟ چه شخصی در دفتر بیمه رنگ تئاتر بپوشد؟ مطمئناً وقتی خطر موج جزر و مدی وجود داشت مردم به ارتفاعات می رفتند؟ زندگی جوان اودت چیزهای زیادی را تجربه کرد، خوب و بد، اما نحوه برخورد با آن تجربیات مهم بود.

Odette grew up on Hardinge Road directly across from the ocean. Everyday upon waking, she would rush outside to view the sea. Was it calm, with the sun dappling on the water, or was it stormy, with the waves crashing onto the shore? The sea was part of her life. She learnt to understand the anguish of the fishermen's wives when their husbands took their trawlers out in stormy weather hoping all would be well. She found that the sailors coming back late from the pub to walk to their ships at the wharf could be a concern. Even she, as a child, had her own concerns. Time to go to school. She loved school, but the challenge was how to get there safely. People of the port, especially those on Hardinge Road, were all known to her. She could stop and chat to any of them, but she knew which ones to avoid. There was abuse that the children knew about, but probably not the adults. Some areas were best avoided. Then there was the colourful, even bizarre, side to living down the port. Who would believe it wasn't safe to sit on your loo? What person would wear theatre paint into an insurance office? Surely people would go to high ground when there was risk of a tidal wave? Odette's young life came to experience many things, good and bad, but it was how those experiences were dealt with that mattered.