Gestaltung komplexer Austauschbeziehungen: Analyse zwischenbetrieblicher Kooperation

پیش‌گفتار مدیریت بازرگانی یک معما است: از یک طرف، تعداد انتشارات در زمینه همکاری، مدیریت هم افزایی، شبکه‌ها و موضوعات مشابه غیرقابل مدیریت است و نشان می‌دهد که ما از قبل همه چیزهای مهم را می‌دانیم. از سوی دیگر، همکاری های نزدیک اغلب در واقعیت تحقق نمی یابند یا ضعیف عمل می کنند. چه چیزی را از دست دادیم؟ دیتمار روسل در پایان نامه خود که به عنوان یک پایان نامه توانبخشی در دانشگاه اقتصاد و تجارت وین ارائه شده است، از دیدگاه های مختلف به این مسئله می پردازد. او به طور دقیق بلوک‌های ساختمانی مختلف نظری را بررسی می‌کند تا ببیند چه چیزی می‌تواند در چارچوب مرجع برای تکامل و مدیریت سیستم‌های هم افزایی بین شرکت‌ها نقش داشته باشد. سیگنال‌های نظریه بازی، نظریه سیستم، رویکردهای سیاسی-رفتاری و اقتصادی تضادهای کمی را نشان می‌دهند و منجر به عامل موفقیتی می‌شوند که آشکارا تاکنون دست کم گرفته شده است: تعهد به خود. ابزارهای طراحی سازمانی - یک حوزه کلاسیک مدیریت کسب و کار - به وضوح برای مدیریت هم افزایی موفق کافی نیستند اگر روبنای ارزش های هدایت کننده عمل وجود نداشته باشد. عملکرد روابط مبادله بلندمدت بین شرکای مرتبط آشکارا نیازمند یک سیستم ارزشی متفاوت است که برای بهره برداری کوتاه مدت از فرصت ها بین شرکت کنندگان مستقل بازار لازم یا کافی است. با این حال، به دلیل افزایش تقسیم کار و تخصص در زنجیره‌های ارزش طولانی‌تر، مدیریت روابط مبادله بلندمدت در مقایسه با سازماندهی بازارهایی که در کوتاه‌مدت واکنش نشان می‌دهند، اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. امروزه، بسیاری از شرکت های کوچک و متوسط ​​به اندازه شرکت های بزرگ در سطح جهانی با تصمیمات استراتژیک در مورد همکاری مواجه هستند.

GELEITWORT Die Betriebswirtschaftslehre steht vor einem Rätsel: Einerseits ist die Zahl der Publikationen über Kooperation, Synergiemanagement, Netzwerke und ähnliche Themen unüberschaubar und läßt erwarten, daß wir alles Wichtige bereits wissen. Andererseits bleiben naheHegende Kooperationen in der Realität allzu oft aus oder funktionieren schlecht. Was haben wir übersehen? Dietmar Rößl geht an diese Frage in seiner als Habilitationsschrift an der Wirt­ schaftsuniversität Wien vorgelegten Arbeit von verschiedenen Blickwinkeln heran. Mit Akribie untersucht er zunächst verschiedene theoretische Bausteine daraufhin, was sie zu einem Bezugsrahmen für die Evolution und Handhabung von zwischen­ betrieblichen Synergiesystemen zu leisten vermögen. Die Signale aus Spieltheorfe, Systemtheorie, politisch-behavioristischen und ökonomischen Ansätzen zeigen wenig Widersprüche und führen zu einem Erfolgsfaktor, der offensichtlich bisher unterschätzt wurde: der Selbstverpflichtung. Organisatorische Gestaltungsinstru­ mente - eine klassische Domäne der Betriebswirtschaftslehre - sind allein für erfolg­ reiches Synergiemanagement offenbar zu wenig, wenn der Überbau handlungs­ leitender Werte fehlt. Das Funktionieren von längerfristigen Austauschbeziehungen zwischen verbunde­ nen Partnern verlangt offenbar ein anderes Wertesystem, als es für die kurzfristige Ausnützung von Gelegenheiten zwischen autonomen Marktteilnehmern notwendig oder ausreichend ist. Durch die zunehmende Arbeitsteilung und Spezialisierung in immer längeren Wertschöpfungsketten wird die Handhabung von längerfristigen Austauschbeziehungen aber gegenüber der Organisation von kurzfristig reagieren­ den Märkten immer wichtiger. Viele Klein- und Mittelbetriebe stehen heute ebenso vor strategischen Entscheidungen über Kooperationen wie Großbetriebe auf der globalen Ebene.