Geschichte der Medizin

هنگام نگارش یک متن تاریخی اساسی، مشکلات مختلف تاریخ نگاری با وضوح زیادی به منصه ظهور می رسد. در اینجا، حتی بیش از حد معمول، تاریخ نگار می بیند که تا حد زیادی وابسته به موقعیت تاریخی خود می نویسد. حتی اگر در صورت امکان مبتنی بر منابع باشد: منابعی هستند که گذشته خوانده و به عنوان ضروری به آنها اتکا کرده است. اما این همه ماجرا نیست، فقط چیزهایی نیست که راهبان، ناشران، معلمان، مشهور، مورخان در رونوشت‌ها، کتاب‌ها، تجدید چاپ‌ها، نسخه‌ها، نقل‌قول‌ها به شما منتقل کرده‌اند. شما همچنین آنچه را که در کتابخانه‌هایی که در دسترس شما هستند، آنچه که به دلایلی مالک آن هستید، آنچه معلم یا شخص دیگری به شما آموخته است، آنچه برای بررسی فرستاده شده‌اید، آنچه روی میز کنار تخت در بالا وجود دارد، منتقل می‌کنید. و از سوی دیگر، وقتی از این حقیقت که یک متن اساسی بر چنین پایه‌هایی استوار است و در هنگام نوشتن تاریخ تا این حد محصول تاریخ است، ناله می‌کند، مشخص می‌شود که اساساً این همان چیزی است که لازم است. متنی اساسی که منعکس کننده دانش متعارف نباشد، حتی اگر حاوی حقیقت باشد، توسط ناشران و خوانندگان با حسادت پذیرفته و رد می شود، زیرا هدف خود را برآورده نمی کند. و با توجیه خاصی می توان استدلال کرد که دانش تاریخی متعارف به ویژه درخور توجه مورخ به عنوان آینه ای از اثرگذاری تاریخی گذشته است.

Am Schreiben emes historischen Basistextes zeIgen sich verschiedene Probleme der Historiographie mit großer Schärfe. Noch mehr als sonst zeigt es sich dem Geschichts­ schreibenden hier, daß er in weitgehender Abhängigkeit von seiner historischen Situation schreibt. Selbst wenn er nach Möglichkeit auf Quellen basiert: es sind die Quellen, die die Vergangenheit als wesentlich ausgelesen und weitergegeben hat, auf die er sich stützt. Aber nicht nur das. Nicht nur sind es immer wieder die Dinge, die die Mönche, die Verleger, die Lehrer, die Berühmten, die Historiker in Abschriften, Bü­ chern, Nachdrucken, Editionen, Zitaten weitergegeben haben, die man selber weitergibt. Man gibt auch das weiter, was man in den Bibliotheken, die einem zugänglich sind, findet, was man selbst aus irgend einem Grund besitzt, was einem ein Lehrer oder ein anderer Mensch nahegebracht hat, was man zum Rezensieren zugeschickt bekommen hat, was auf dem Nachttisch obenauflag. Und wenn man die Tatsache beklagt, daß ein Basistext auf solchen Grundlagen basiert und man damit geschichte­ schreibend selbst so sehr ein Produkt der Geschichte ist, wird es andererseits klar, daß gerade dies im Grunde ver­ langt wird. Ein Basistext, der nicht das konventionelle Wissen wiedergäbe, würde, sogar wenn er die Wahrheit selbst enthielte, von Verlegern und Lesern mißgünstig aufgenom­ men bzw. abgelehnt werden, denn er würde seinem Zweck nicht entsprechen. Und mit einem gewissen Recht würde dabei argumentiert, das konventionelle historische Wissen sei schon als ein Spiegel der historischen Wirksamkeit von Vergangenem der Zuwendung des Historikers besonders wert.