Germany and the causes of the First World War

این کتاب نقش حیاتی آلمان در وقایع منتهی به جنگ جهانی اول را مجددا ارزیابی می کند. مورخان معاصر استدلال کرده اند که رهبران آلمان در سال 1914 با آگاهی از وضعیت نظامی و دیپلماتیک رو به وخامت رایش به صورت تدافعی عمل کردند. هیویتسون چنین تفاسیری را به چالش می کشد و تأکید جدیدی بر این ایده می کند که صدراعظم رایش، وزارت خارجه آلمان و ستاد کل ارتش اطمینان دارند که می توانند در جنگ قاره ای پیروز شوند. بر این اساس، آنها سیاست‌های تهاجمی - در معرض خطر جنگ - را در مقاطع مهمی در طول دهه‌های 1900 و 1910 دنبال کردند. هیویتسون معتقد است که دهه قبل از جنگ جهانی اول شاهد تغییرات مهمی در سیاست خارجی آلمان بوده است. برای مثال، در طول بحران ژوئیه 1914، درک دشمنان تغییر کرد و روسیه به مخالف اصلی رایش تبدیل شد. رهبران آلمان اکنون می‌توانند استراتژی خود را در حاشیه‌نشینی، با استفاده از جنگ به‌عنوان ابزار سیاست، تا نتیجه‌گیری منطقی آن دنبال کنند.

This book reassesses the critical role played by Germany in the events leading to the First World War. Contemporary historians have argued that German leaders acted defensively in 1914, conscious of the Reich's deteriorating military and diplomatic position. Hewitson challenges such interpretations, placing new emphasis on the idea that the Reich Chancellor, the German Foreign Office and the Great General Staff were confident that they could win a continental war. Accordingly, they pursued offensive policies--at the risk of war--at important junctures during the 1900s and 1910s. Hewitson contends that the decade before the First World War witnessed critical changes in German foreign policy. During the July crisis of 1914, for example, the perception of enemies had altered, with Russia becoming the principal opponent of the Reich. German leaders could now pursue their strategy of brinkmanship, using war as an instrument of policy, to its logical conclusion.