Geriatrics 1: Cardiology and Vascular System Central Nervous System

در سال 1909 مقاله کوتاهی با عنوان "سالمندان" در مجله پزشکی نیویورک منتشر شد. طبق این مقاله، سالمندی دوره مشخصی از زندگی است که در آن تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از افزایش سن با افزایش تعداد تغییرات پاتولوژیک همراه است. اکنون می دانیم که اندام های بدن نه به همان میزان و نه به همان میزان پیر می شوند و تغییرات فیزیولوژیک در واقع با تغییرات پاتولوژیک همراه است. در نتیجه پدیده اخیر، منشأ و سیر بیماری در سالمندان می تواند ویژگی های غیر معمولی را نشان دهد. فراوانی اختلالات همزمان در سالمندان خطر درمان دارویی پلی پراگماتیک را به دنبال دارد. ه. ، استفاده از داروهای مختلف برای مبارزه با اختلالات مختلف در حالی که از اثرات ترکیبی احتمالی نامطلوب این داروها غفلت می شود. برای رفع این خطر، دانش خاصی در زمینه طب سالمندی، شاخه پزشکی پیری، ضروری است. به دلیل دوبرابر شدن امید به زندگی در 130 سال گذشته و به دلیل بهبود تکنیک‌های تشخیصی و درمانی که با پیشرفت‌های پزشکی در دسترس قرار گرفته است، اهمیت پزشکی سالمندان به طور مداوم در حال افزایش است. توسعه سریع اخیر پیری شناسی تجربی نقش اساسی در قادر ساختن ما به درک ویژگی های خاص طب سالمندی ایفا کرده است. با این حال، این پیشرفت با چنان افزایش گسترده ای در حجم ادبیات در این زمینه همراه شده است که متخصصان این حوزه به سختی می توانند دیدگاه کلی از انتشارات جدید را حفظ کنند.

In 1909 a short contribution entitled "Geriatrics" was published in the New York Medical Journal. According to this article, old age represents a distinct period oflife in which the physiologic changes caused by aging are accompanied by an increasing number of pathologic changes. We now know that the organs of the body age neither at the same rate nor to the same extent and that physiologic alterations are indeed superimposed by pathologic changes; as a result of the latter phenomenon the origins and course of illnesses in the elderly can present unusual characteristics. The frequency of concurrent disorders in the elderly entails the danger of polypragmatic pharmacotherapy, i. e. , the use of various drugs to combat various disorders while neglecting the possibly adverse combined effects of these drugs. To obviate this danger, special knowledge in the field of geriatrics, the medical branch of gerontology, is necessary. Geriatrics is constantly increasing in importance owing to the near doubling of life expectancy over the past 130 years and to the improved diagnostic and therapeutic techniques made available by medical pro­ gress. The rapid recent development of experimental gerontology has played an essential role in enabling us to understand the special features of geriatrics. This progress has, however, been accompanied by such a vast increase in the volume of literature on the subject that specialists in the field can scarcely maintain an overall perspective of new publications.