George I the lucky king

جرج اول کاریزماتیک ترین پادشاه هانوفری نبود که در انگلستان سلطنت کرده بود، اما احتمالاً مهمترین آنها بود. او مطمئناً خوش شانس ترین بود.

کوچک ترین پسر یک دوک آلمانی بی زمین به دنیا آمد، او با اقبال مکرر دچار بخت و اقبال شد تا ابتدا فرمانروای یک ایالت بزرگ در امپراتوری روم مقدس آلمان شود. ملت و سپس حاکم سه پادشاهی (انگلیس، ایرلند و اسکاتلند).

بیوگرافی کوتاه دقیق تیم بلنینگ به بررسی زندگی و حرفه جورج به عنوان یک شاهزاده آلمانی و به عنوان پادشاه می پردازد. پنجاه و چهار ساله بود که در سال 1714 وارد لندن شد، او یک کهنه سرباز سخت جنگ بود، که از تجربه طولانی و دانش عمیق خود در امور بین الملل در ارتقاء منافع هانوفر و بریتانیای کبیر به خوبی استفاده کرد. هنگامی که او درگذشت، میراث او نظم و رفاه در داخل و قدرت و اعتبار در خارج بود. او ممکن است برای خیلی ها ناخوشایند بوده باشد، اما او همچنین سخت، مصمم و موثر بود، در زمانی که دیگر اروپایی ها...

George I was not the most charismatic of the Hanoverian monarchs to have reigned in England but he was probably the most important. He was certainly the luckiest.

Born the youngest son of a landless German duke, he was taken by repeated strokes of good fortune to become, first the ruler of a major state in the Holy Roman Empire of the German Nation and then the sovereign of three kingdoms (England, Ireland and Scotland).

Tim Blanning's incisive short biography examines George's life and career as a German prince, and as King. Fifty-four years old when he arrived in London in 1714, he was a battle-hardened veteran, who put his long experience and deep knowledge of international affairs to good use in promoting the interests of both Hanover and Great Britain. When he died, his legacy was order and prosperity at home and power and prestige abroad. Disagreeable he may have been to many, but he was also tough, determined and effective, at a time when other European...