دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Nelson W. Aldrich
سری:
ISBN (شابک) : 1400063981, 9781400063987
ناشر: Random House
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : MOBI (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 9 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب George, Being George: George Plimpton's Life as Told, Admired, Deplored, and Envied by 200 Friends, Relatives, Lovers, Acquaintances, Rivals--and a Few Unappreciative ... به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جورج، جورج بودن: زندگی جورج پلیمپتون به گونه ای که 200 دوست، بستگان، عاشقان، آشنایان، رقبا و عده ای ناسپاس به آنها گفته اند، تحسین شده، مورد تاسف و حسادت قرار گرفته اند. نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نورمن میلر گفت که جورج پلیمپتون محبوب ترین مرد نیویورک بود.
برای بیش از پنجاه سال، دوستانش دایرهای درست کردند که دور آن
وسیع بود و مرکز آن خانهای شیک در خیابان هفتاد و دوم شرقی
نیویورک بود. رانندگان تاکسی، با شنیدن آدرس او، میپرسیدند:
«اینجا جای جورج پلیمپتون نیست؟» جورج همیشه برای دوستانش مهمانی
میداد. این یکی از راههایی بود که این مرد سخاوتمند پس
داد.
این کتاب جشنی است که زندگی جورج بود – و جشن بزرگی است – که
افراد زیادی از جمله پیتر ماتیسن، رابرت سیلورز، ژان استاین، در
آن شرکت کردند. ویلیام استایرون، مگی پیلی، گی تالیس، کالوین
ترلین، و گور ویدال، و همچنین افراد نزدیک و آشنای کمتر شناخته
شده، هر کدام با داستانهای صریح و قانعکنندهای درباره جورج
پلیمپتون و شورش دوران کودکی، بیاحتیاطیهای بزرگسالان،
سلیقههای ادبی، سفرهای نفسانی، وفاداری ها و حسادت ها، ثروت ها و
مواد مخدر، و پذیرفتن زندگی بدون توجه به عواقب آن.
در جرج، جورج بودن مردم احساس راحتی می کنند که در مهمانی
ها چه می گویند که موضوع گفتگو است. دیگر در اطراف نیست برخی حتی
این ضرب المثل را ثابت می کنند که هیچ مرد محبوبی بدون مجازات نمی
ماند. آنها با هم یک پرتره کامل از جورج پلیمپتون ارائه می دهند.
آنها در مورد زندگی او صحبت می کنند: آغاز ممتاز آن، میانه وحشی و
پیروزمندانه آن، پایان شجاعانه و غم انگیز آن. آنها می گویند که
جورج مردی چند جانبه بود: "آخرین جنتلمن"; بنیانگذار و اولین
سردبیر یکی از بهترین مجلات ادبی ما، The Paris Review؛
نویسنده برازنده ای که روزنامه نگاری جدید را در کتاب های پرفروشی
مانند Paper Lion، Bogey Man وارد ورزش کرد، و خارج از
لیگ من؛ و بوکسور پروکسی Everyman، هنرمند ذوزنقه، استندآپ
کمیک، تبهکار فیلم وسترن، و عکاس مرکز Playboy. و یکی از
مردان شجاعی که سیرهان سیرهان، قاتل مسلح دوستش بابی کندی را تا
زمین کشتی گرفت.
یک مهمانی پلمپتون پر از افراد باهوش، خنده دار و خوش بیان بود.
این یکی هم همینطور. بسیاری تلاش می کنند تا جورج را درک کنند، و
برخی (نه همیشه آنهایی که شما انتظار دارید) در آن مهارت دارند.
اینجا زندگی اجتماعی است که در واقع توسط نخبگان نیویورک زندگی می
شود. تنها تفاوت مهم بین مهمانی در جورج و این کتاب این است که
هیچ کس در اینجا مست نیست. آنها فقط در مورد مست بودن صحبت می
کنند.
سالهای آخر جورج فوق العاده بود، واقعاً. بزرگترین هدیه او این
بود که برکتی برای دیگران باشد – نه همه، متأسفانه – و این هدیه
تنها با مرگ او به پایان رسید. اما مهمانی های او، اگر این یکی
باشد، هرگز نباید به پایان برسد.
Norman Mailer said that George Plimpton was the best-loved man
in New York. For more than fifty years, his friends made a
circle whose circumference was vast and whose center was a
fashionable tenement on New York’s East Seventy-second street.
Taxi drivers, hearing his address, would ask, “Isn’t that
George Plimpton’s place?” George was always giving parties for
his friends. It was one of the ways this generous man gave
back.
This book is the party that was George’s life–and it’s a big
one–attended by scores of people, including Peter Matthiessen,
Robert Silvers, Jean Stein, William Styron, Maggie Paley, Gay
Talese, Calvin Trillin, and Gore Vidal, as well as lesser-known
intimates and acquaintances, each with candid and compelling
stories to tell about George Plimpton and childhood rebellion,
adult indiscretions, literary tastes, ego trips, loyalties and
jealousies, riches and drugs, and embracing life no matter the
consequences.
In George, Being George people feel free to say what
guests say at parties when the subject of the conversation
isn’t around anymore. Some even prove the adage that no
best-loved man goes unpunished. Together, they provide a
complete portrait of George Plimpton. They talk about his life:
its privileged beginnings, its wild and triumphant middle, its
brave, sad end. They say that George was a man of many parts:
“the last gentleman”; founder and first editor of one of our
best literary magazines, The Paris Review; the graceful
writer who brought the New Journalism to sports in bestsellers
such as Paper Lion, Bogey Man, and Out of My
League; and Everyman’s proxy boxer, trapeze artist,
stand-up comic, Western movie villain, and Playboy
centerfold photographer. And one of the brave men who wrestled
Sirhan Sirhan, the armed assassin of his friend Bobby Kennedy,
to the ground.
A Plimpton party was full of intelligent, funny, articulate
people. So is this one. Many try hard to understand George, and
some (not always the ones you would expect) are brilliant at
it. Here is social life as it’s actually lived by New York’s
elites. The only important difference between a party at
George’s and this book is that no one here is drunk. They just
talk about being drunk.
George’s last years were awesome, truly so. His greatest gift
was to be a blessing to others–not all, sadly–and that gift
ended only with his death. But his parties, if this is one,
need never end at all.