Geopolitical Economy: The South Korean FTA Strategy

اقتصاد ژئوپلیتیک اهمیت و ماهیت قراردادهای تجارت آزاد (FTAs) را بررسی می کند، که ابزار اصلی سیاستی است که از طریق آن کشورهای مدرن به دنبال دسترسی به بازارهای بین المللی و ترویج رشد اقتصادی هستند. این کتاب به طور خاص بر چگونگی استفاده کره جنوبی، رهبر جهان در تعداد و اهمیت قراردادهای آزاد تجاری و همچنین ششمین اقتصاد بزرگ صادراتی جهان، از قراردادهای آزاد تجاری استفاده می کند. مناطق جغرافیایی خاص در سرتاسر جهان - بر استراتژی تجارت آزاد تجاری و سیاست اقتصادی در کره جنوبی و فراتر از آن. این دیدگاه رویکرد امنیتی به قراردادهای آزاد تجاری را نشان می‌دهد، اما اضافه می‌کند که ویژگی‌های جغرافیایی نگرانی‌های امنیتی عمیقاً سیاست FTA را شکل می‌دهند. کره جنوبی در به دست آوردن قراردادهای آزاد تجاری با هر سه بازیگر در اقتصاد جهانی: ایالات متحده، اتحادیه اروپا و چین به طور منحصر به فردی موفق است. این موفقیت بی‌سابقه مبتنی بر تعهد قوی از سه دولت متوالی ریاست‌جمهوری کره بود که هر کدام در چارچوب جامعه دولتی مطلوبی که از وجود یک بوروکراسی تجاری متمرکز و مؤثر برخوردار بود، فعالیت می‌کردند.

Geopolitical Economy examines the significance and nature of free trade agreements (FTAs), the primary policy tool through which modern nations seek access to international markets and promote economic growth. The book focuses specifically on how South Korea, the world’s leader in the number and significance of FTAs as well as the world’s sixth largest export economy, uses FTAs.

Jonathan Krieckhaus argues that geopolitics—the struggle between powerful nations over specific geographic regions around the globe—influenced FTA strategy and economic policy in South Korea and beyond. This perspective illustrates the security approach to FTAs, but adds that the geographic specificity of security concerns deeply shape FTA policy.

Geopolitical Economy also looks at Korean FTAs through the lens of development strategy. South Korea is singularly successful in garnering FTAs with all three players in the global economy: the United States, the European Union, and China. This unprecedented success was built on a strong commitment from three consecutive Korean presidential administrations, each operating within a favorable state-society context that enjoyed the existence of a centralized and effective trade bureaucracy.