Genetic Approaches in the Prevention of Mental Disorders: Proceedings of the joint-meeting organized by the World Health Organization and the Fondation Ipsen in Paris, May 29–30, 1989

حداقل 40 میلیون نفر در جهان از شدیدترین اشکال اختلال روانی مانند اسکیزوفرنی رنج می برند و حدود 300 میلیون نفر دیگر تحت تأثیر اشکال کمتر شدید اما همچنان ناتوان کننده از این شرایط هستند، از جمله، به عنوان مثال، وابستگی به مواد مخدر و الکل. و عواقب ضربه مغزی بزرگی عظیم رنج های انسانی و خسارات اقتصادی که معمولاً به این اختلالات مربوط می شود، آنها را به یک مشکل مهم بهداشت عمومی تبدیل می کند. سالهای اخیر اکتشافات علمی را با خود به ارمغان آورده است که درمان موفقیت آمیز اکثر اختلالات روانی و پیشگیری از بسیاری دیگر را ممکن ساخته است. با این حال، بر اساس دانش امروزی نمی توان از برخی از آنها جلوگیری کرد و درمان آنها همچنان تسکین دهنده است: پیشرفت بیشتر در مدیریت آنها در انتظار بهبود درک ما از مکانیسم هایی است که توسط آنها به وجود می آیند و عواملی که بر روند آنها تأثیر می گذارد. در سال‌های اخیر نیز افزایش قابل توجهی در دانش در مورد عوامل ژنتیکی مؤثر بر وقوع و سیر بیماری‌های مختلف، به عنوان مثال، فیبروز کیستیک، دیستروفی عضلانی نوع دوشن، تالاسمی و فشار خون بالا مشاهده شده است. برخی از این دانش و برخی از روش‌هایی که برای به دست آوردن آن ایجاد شده‌اند، می‌توانند ارتباط مستقیمی با جستجو برای درک بهتر از پاتوژنز اختلال روانی داشته باشند.

At least 40 million people in the worId suffer from the most severe forms of mental disorder such as schizophrenia and some 300 million more are affected by less severe but still incapacitating forms of these conditions, including, for example, drug and alcohol dependence and the consequences of brain trauma. The enor­ mous magnitude of human suffering and the economic losses usually linked of these disorders make them a problem of major public health importance. Recent years have brought with them scientific discoveries which have made it possible to successfully treat most mental disorders and to prevent many others. Some of them, however, cannot be prevented on the basis of today's knowledge, and their treatment remains palliative: further progress in their management awaits an improvement in our understanding of mechanisms by which they come into existence and of factors which influence their course. Recent years have also seen a significant increase in knowledge about genetic factors influencing the occurrence and course of a variety of diseases, for example, cystic fibrosis, Duchenne type muscular dystrophy, thalassemia, and hyperten­ sion. Some of this knowledge and some of the methods that have been developed to obtain it could have direct relevance to the search for a c1earer comprehension of the pathogenesis of mental disorder.