Gene Regulation by Steroid Hormones IV

اولین سمپوزیوم Meadowbrook در سال 1978 برگزار شد و در طی ده سال گذشته، دانش ما در مورد نحوه عملکرد هورمون‌های استروئیدی در سطح بیان ژن با جهش و حد و مرز پیشرفت کرده است. در این جلد، که مجموعاً چهارمین جلسه ما را نشان می دهد، این پیشرفت ها بسیار مشهود است. چیزی که ده سال پیش شبیه داستان های علمی تخیلی به نظر می رسید به یک علم عادی تبدیل شده است. چه کسی تصور می کرد که بتوانیم یک توالی نوکلئوتیدی سنتز کنیم که یک گیرنده استروئیدی خاص را متصل می کند و به عنوان یک عنصر کنترل کننده برای بیان ژن عمل می کند؟ هیچکس؛ اما همانطور که از نتایج گزارش شده در چندین فصل مشهود است، این تکنیک انبوهی از اطلاعات را به دست می دهد. با استفاده از این تکنیک‌ها و سایر تکنیک‌ها، آشکار شده است که رونویسی ژن توسط برهمکنش‌های بین فاکتورهای تراکنش و توالی‌های تشخیص DNA (عناصر پاسخ) کنترل می‌شود. به نظر می رسد این عوامل تراکنش اعضای یک خانواده ژنی بزرگ هستند که شامل گیرنده های هورمونی استروئیدی، فاکتورهای رونویسی، پروتونکوژن ها و پروتئین های هومئوباکس می شود. بنابراین چیزهای زیادی آموخته شده است، اما طبق معمول، سؤالات باقی می ماند. بسیاری از این سؤالات با یافته ها و مشاهدات موجود در چندین فصل در این جلد مطرح می شود. اشکال غیر اتصال دهنده گیرنده های استروئیدی به هورمون و ارتباط آنها با تنظیم پایین گیرنده، بازیافت و پاسخ بیولوژیکی یک راز باقی مانده است. رابطه کمی بین اتصال گیرنده و پاسخ بیولوژیکی هنوز مشکلات دردناکی را ارائه می دهد. این و بسیاری از سؤالات جذاب دیگر در این جلد مورد بحث قرار می‌گیرند و زمینه را برای بهترین زمان در غدد درون ریز فراهم می‌کنند. زمستان 1989 ARUN K.

The first Meadowbrook Symposium was held in 1978 and during the intervening ten years our knowledge concerning how steroid hormones function at the level of gene expression has advanced by leaps and bounds. In this volume, which sum­ marizes our fourth meeting, these advances are very evident. What seemed like science fiction ten years ago has become commonplace science. Who would have imagined that we could synthesize a nucleotide sequence that binds a specific steroid receptor and acts as a controlling element for gene expression? No one; but as is evident from the results reported in several chapters, this technique is yielding a wealth of information. Using these and other techniques it has become apparent that gene transcription is controlled by interactions between transacting factors and DNA recognition sequences (response elements). These transacting factors appear to be members of a large gene family that includes steroid hormone receptors, transcription factors, protooncogenes and homeobox proteins. Thus a great deal has been learned, but as usual, questions remain. Many of these questions are posed by the findings and observations found in several chapters in this volume. Non­ hormone binding forms of steroid receptors and their relevance to receptor down regulation, recycling and biological response remain a mystery. The quantitative relationship between receptor binding and biological response still presents agonizing problems. These and many other intriguing questions are discussed in this volume and set the stage for what should be a most rewarding time in endocrinology. Winter 1989 ARUN K.