دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Gender and the Poetics of Excess: Moments of Brocade
دانلود کتاب جنسیت و شاعرانگی افراط: لحظاتی از بروکات
مشخصات کتاب
Gender and the Poetics of Excess: Moments of Brocade
ویرایش:
نویسندگان: Karen Jackson Ford
سری:
ISBN (شابک) : 1578060060, 9780585201559
ناشر: University Press of Mississippi
سال نشر: 1997
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 548 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 45,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Gender and the Poetics of Excess: Moments of Brocade به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جنسیت و شاعرانگی افراط: لحظاتی از بروکات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب جنسیت و شاعرانگی افراط: لحظاتی از بروکات
بحثی که در این تحلیل مطرح می شود این است که افراط و تفریط شاعرانه چندین شاعر زن اصلی، افراط و تفریط هایی که نوعاً به عنوان نقص در آثار آنها تلقی می شود، راهبردهایی برای فرار از قراردادهای بازدارنده و گاه خصمانه ای است که اغلب بر نویسندگان زن تحمیل می شود. اشکال افراط در هر شاعر متفاوت است، اما این مطالعه با درک افراط شاعرانه در رابطه با آراستگی ادبی، انگیزه مشترکی را برای چنین استراتژی ایجاد می کند. آراستگی ادبی ابزاری است که فرهنگ برای محدود کردن نویسندگان خود به کار می گیرد. شاید موثرترین باشد زیرا کمترین تعریف را دارد. زیاده‌روی‌هایی که در اینجا مورد بحث قرار می‌گیرند، مانند معیارهای نزاکتی که بر اساس آن درک می‌شوند، نمی‌توانند به‌عنوان مجموعه‌ای تغییرناپذیر از صفات مورد بررسی قرار گیرند. اگرچه آراستگی و افراط در طول زمان و در فرهنگ‌های مختلف تغییر می‌کند، رابطه آنها با یکدیگر به طرز چشمگیری پایدار باقی می‌ماند. بنابراین، معیارهای قرن نوزدهم برای نوشتار زنان و استانداردهای اواخر قرن بیستم تقریباً هیچ ارتباطی ندارند. امیلی دیکنسون، گرترود استاین یا سیلویا پلات یا نتوزاک شانگ را پیش بینی نمی کند. با این حال، اتهامات بی ادبی که به این زنان شاعر وارد می شود، مجموعه ثابتی از نارضایتی های انتزاعی را تکرار می کند. دیکینسون، استاین، پلات، جین کورتز، و شینگ همگی در شعری افراطی به عنوان ابزاری برای رد محدودیت‌ها و قراردادهای «نوشتن زنانه» که فرهنگ بزرگ‌تر بر آنها تحمیل می‌کند، درگیر می‌شوند. در مقاومت در برابر قراردادهای نوشتاری زنانه، این شاعران شعرهای جدید رادیکال را توسعه دادند، با این حال کار آنها معمولاً مورد انتقاد قرار می گرفت یا به عنوان افراطی رد می شد. بنابراین فرم دیکنسون به عنوان هیستریک طبقه بندی می شود و چهره های او شکنجه می شوند. کارهای استاین را تکراری و مزخرف می نامند. لحن پلات متهم به خشونت و اعتراف‌آمیز بودن، شعرهای کورتز خشن و مبتذل، کار شانژ انتقام‌جویانه و خودپسندانه است. تاریخ انتشار این شاعران هم مخالفت با چنین زیبایی‌شناسی و هم ضرورت آن را نشان می‌دهد. کارن جکسون فورد استاد بخش انگلیسی دانشگاه اورگان است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The argument posed in this analysis is that the poetic excesses of several major female poets, excesses that have been typically regarded as flaws in their work, are strategies for escaping the inhibiting and sometimes inimical conventions too often imposed on women writers. The forms of excess vary with each poet, but by conceiving of poetic excess in relation to literary decorum, this study establishes a shared motivation for such a strategy. Literary decorum is one instrument a culture em-ploys to constrain its writers. Perhaps it is the most effective because it is the least definable. The excesses discussed here, like the criteria of decorum against which they are perceived, cannot be itemized as an immutable set of traits. Though decorum and excess shift over time and in different cultures, their relationship to one another remains strikingly stable. Thus, nineteenth-century standards for women's writing and late twentieth-century standards bear almost no relation. Emily Dickinson's do not anticipate Gertrude Stein's or Sylvia Plath's or Ntozake Shange's. Yet the charges of indecorousness leveled at these women poets repeat a fixed set of abstract grievances. Dickinson, Stein, Plath, Jayne Cortez, and Shange all engage in a poetics of excess as a means of rejecting the limitations and conventions of "female writing" that the larger culture imposes on them. In resisting conventions for feminine writing, these poets developed radical new poetries, yet their work was typically criticized or dismissed as excessive. Thus Dickinson's form is classified as hysterical and her figures tortured. Stein's works are called repetitive and nonsensical. Plath's tone is accused of being at once virulent and confessional, Cortez's poems violent and vulgar, Shange's work vengeful and self-righteous. The publishing history of these poets demonstrates both the opposition to such an aesthetic and the necessity for it. Karen Jackson Ford is a professor in the English department at the University of Oregon.
